WZBM Lasoń str13

Pozwoliło to na osiągniecie stosunkowo szybkiego zwycięstwa przy niskich stratach własnych strony atakującej, ale i broniącej się. W okresie od 20 III do 1 V 2003 roku, kiedy to J. W. Bush w przemówieniu wygłoszonym na pokładzie lotniskowca USS Abraham Lincoln ogłosił koniec wojny zginęło 140 żołnierzy amerykańskich (542 zostało rannych) i 30 brytyjskich. Formalnie działania wojenne ustały, a przystąpiono do procesu stabilizacji Iraku. Jego celem była: „Transformacja ustrojowa z dyktatury do demokracji, która wymaga czasu, ale iest warta każdego wysiłku. Nasza koalicja zostanie (w traku - ML) tak długo, iak dhigo będzie konieczne. bv te pracę wykonać. Potem wyjedziemy i zostawimy wolny Irak”.

Okupacja i stabilizacja Iraku Irak po wojnie zamienił sie w obszar konfliktu asymetrycznego poniżej poziomu wojny, który pochłonął do 31 V 2007 m.in. 3471 zabitych i 25242 rannych żołnierzy amerykańskich, ponad 150 brytyjskich i 20 polskich. Okupacja i stabilizacja Iraku rozpoczęła się w oparciu o rezolucje sankcjonujące stan zaistniały efekcie wojny. Misja otrzymała charakter wojskowy, a jej prawomocność oparta została na rezolucjach nr 1441 z 8 listopada 2002 roku, nr 1483 z dnia 22 maja 2003 roku oraz kolejnych nr 1511 z 16 X 2003 roku, 1546 z 8 czerwca 2004 roku i nr 1637 z 8 XI 2005.

Najważniejsze było uznanie USA i Wielkiej Brytanii za państwa (mocarstwa) okupacyjne mające władzę w Iraku, którą sprawują w formie Tymczasowej Władzy Koalicyjnej (CPA - Coalition Provisional Auihority). Została ona powołana 6 V 2003 roku, a na jej czele stanął P. Bremer. Od 22 V mamy do czynienia ze zjawiskiem umiędzynarodowionej okupacji, która zakończyła się 28 VI 2004 roku.

Przyjęta dnia 8 VI 2004 r. rezolucja RB nr 1546 potwierdziła zakończenie okupacji i odzyskanie przez Irak pełnej suwerenności. Rezolucja usankcjonowała rozwiązanie Tymczasowych Władz Koalicyjnych i uznanie powstałego 1 VI Irackiego Rządu Tymczasowego. W aspekcie politycznym rezolucja stanowiła, że wolne wybory do Przejściowego Zgromadzenia Narodowego powinny się odbyć przed 31 XII2004 roku, a najpóźniej do 31 I 2005 roku. Wybrany organ prawodawczy ma wyłonić rząd tymczasowy i opracować projekt konstytucji. której uchwalenie pozwoli na przeprowadzenie kolejnych wyborów do 31 XII 2005 roku, a u' ich rezultacie powstanie właściwy rząd Iraku. Każde kolejne przedłużenie mandatu sił międzynarodowych musiało nastąpić na prośbę rządu irackiego. Z taką wystąpił do RB, która w rezolucja nr 1637, przyjętej 8 XI 2005 roku przedłużyła do końca grudnia 2006 roku mandat dla stacjonowania w Iraku wielonarodowych sił stabilizacyjnych.

Mimo obalenia reżimu Husajna nie udało się ustabilizować sytuacji politycznej w Iraku, a kraj pogrążał się w chaosie podsycanym przez dwa nurty oporu: partyzancki walczący w oparciu o siły po$tsaddamow'skie oraz terrorystyczny funkcjonującego dzięki napływowi bojowników z zewnątrz. Istotne w obu wypadkach jest wsparcie od państw sąsiednich, Syrii i Iranu, którym zależy na nieustabilizowanej sytuacji w Iraku.

W zw iązku z tym doświadczenie irackie pokazuje, że na interwencję zbrojną można się decydować dopiero wtedy, kiedy będą również zapewnione środki na kolejne etapy po niej następujące, a więc odbudowę zajętego państwa z udziałem szerokiej koalicji międzynarodowej (powszechnie popieranej) legitymizowanej przez uczestnictwo w niej organizacji międzynarodowych, zarówno między, jak i poza rządowych. Mamy bowiem do czynienia ze zjawiskiem zniknięcia granicy miedzy wojna, a stabilizacją przejętego obszaru. W wypadku Iraku będzie ona możliwa dopiero po poprawie sytuacji gospodarczej kraju, a wiec zapewnieniu pracy i środków- do życia ludności.

6. Proliferacja broni masowego rażenia i wyścig zbrojeń.

I. Proliferacja broni masowego rażenia jako zagrożenie bezpieczeństwa międzynarodowego.

Proliferacja - z łaciny proles. orolis „potomek, potomstwo” ferre „nieść’') - silne rozrastanie sie czegoś, gwałtowny rozwój, rozmnażanie sie, bujny rozrost, rozprzestrzenianie sie.

Ogólnie rzecz ujmując, głównymi powodami, jakimi kierują się państwa by uzyskać broń jądrową są:

a)    chęć zagwarantowania bezpieczeństwa narodowego,

b)    zwiększenia prestiżu międzynarodowego,

c)    względy polityki wewnętrznej.

Obok zagrożenia ze strony organizacji terrorystycznych (kolejny punkt), do głównych związanych z proliferacją BMR zaliczyć możemy m.in.:

a)    zagrożenie militarne ze strony państw posiadających broń jądrowa i środki iei przenoszenia,

b)    atak przy użyciu tego tvnu broni na siłv interweniujące w reionach konfliktu oraz przeprowadzające operacie pokojowe

c)    erozje norm prawą międzynarodowego i dezorganizacje systemu międzynarodowego, szczególnie poprzez

zmiany