1. Określanie ogólnej liczby drobnoustrojów w powietrzu
Powietrze jest środowiskiem niesprzyjającym rozwojowi drobnoustrojów co nie oznacza, że mikroorganizmy tam nie występują.
Skład jakościowy i ilościowy mikroflory powietrza zależy od takich czynników, jak:
• obecność i liczebność organizmów żywych,
• stanu ich zdrowotności,
• temperatury,
• wilgotności,
• naświetlenia,
• ruchów powietrza,
• stopnia uprzemysłowienia terenu itp.
Drobnoustroje dostają się do powietrza z
• gleby,
• wody,
• powierzchni roślin,
• wydalin ludzi i zwierząt.
1. W powietrzu spotyka się przedstawicieli wszystkich grup drobnoustrojów.
2. Brak przyswajalnych składników pokarmowych w powietrzu ogranicza rozwój drobnoustrojów. Są przypadki, w których drobnoustroje mogą się odżywiać substancjami organicznymi rozpuszczonymi w kropelkach mgły zawieszonej w powietrzu i rozmnażać się.
3. Niektóre komórki giną w wyniku wysuszenia lub działania promieni ultrafioletowych, inne są przenoszone z prądami powietrza.
4. Liczba drobnoustrojów w powietrzu jest jednym z ważnych mierników zaniecW^/Bn^itmosfery w przestrzeni otwartej i w pomieszczeniach zamkniętych.
5. Lflzba drobnoustrojów w pomieszczeniach. szczególnie o dużym zagls/czfniu ludzi i sprzętów, jest wielokrotnie waęłcsza niż w powietrzu
I w ,'h')e«acfe odkrytych.
6. W drobnoustrojów
chorobotwórczych wydzielanych ze śliną, przy kichaniu i kaszlu.
Zastosowana na ćwiczeniu metoda - zwane metodą sedymentacyjną Kocha, wykorzystuje się zjawisko opadania drobnouetwijów będących w powietrzu i osadzania się ich na przygotowanym podłożu hodowlanym. Przy określaniu liczby drobnoustrojów w powietrzu zakłada gra £• kaida WRHti.Jpdkidd od jednej komórki bakteryjnej, fragmentu strzępki czy zarodnika grzyba łab promieniowca. Oznaczenie liczby drobnoustrojów w określoną) objętości powietrza opiera się na obserwacjach z których wynika, że BiBB kahmIL które wyrosły na 100 on2 podłoża do 5-minutowvm kontakcie powietrzem W| 1