Chciwość — Chleb
Chlustać — Chłop
15
z.
Niez.
14. Czcij chłopie kantora. — Brz. z J. M.
Por. u Adal. „Kantor".
15. Gdy się chłop zbuja, nie masz miary. -
Bialob. Odm. 22.
16. Jak po kopie, to po chłopie.
T. j. po skończeniu 60 lat.
6. Nie chce cię, pójdź tu. — Brz. z J. M.
7. Nie chcę go, choćby mi złote jaja niósł. —
Niez.
I. Chciwości odganiają dobrą radę. — lir z. z Górn.
2. Chciwość odstręcza, zatem chybia celu. —
A. Fre. 11. 257.
3. Temu cnota i przystojne nie ze wszyst-
kiein miłe, którego umysł chciwość wziątku opanuje. — Niez. A. M. Fre. 32.
1. Chciał przyświecić i włosy osmalił, za
wsze chęć dobra. — A. Fre. 11. 243.
o
2. Chęcią sie nie datkiem, mierzą usługi. —
C i C 1 t O
Zab. 3. 219.
3. Chęć jest jedna, jak jestestwa; ten chce
wioski, ten królestwa. — Brz. z Krasie.
4. Kto nie ma chęci, ten sie wykręci. —
O 7 O J ił
Niez.
Por. u A dal. N. 13.
1. Były zęby, nie było clileba, teraz clileb
jest a zębów niema. — Brz. z Reja. Por. u Adal. N. 45.
2. Chleb bez pracy, prędko rozbodzie słu
gę. — Brz. z Pilch. Et.
O v
3. Chleb, rzecz święta. — Brz.
Por. u Adal. N. 34.
4. Chleb, stawi noga. — Brz. z Knap.
...Yulgus apel lat. — Lin.
5. Chleb wielki mówca, potężny pan, spra
wny pomocnik. — Niez. z A. Grab.
6. Dał mu chleba. — Niez.
Iron. dał mu łupnia, frycówkę.
7. Daj komu chleba, a on ci kamienia. —
Niez.
8. Dałeś komu chleba, wziąłeś mu serce. —
Niez. z A. Grab.
9. Dobry chleb, gdy jest z solą, dany go
ściom z dobrą wolą. — Brz. z Narusz.
Por. u Adal. „Wola" N. 1.
10. Gardzisz chlebem, przemrzesz go nie
długo. — Brz.
Por. u Adal. N. 93.
11. Staraj sie za chleba o chleb. — Brz.
•t t
Jest dobrych gospodarzy zdanie... — Tenże.
12. Kto używa na noc chleba, tysiąc kroków
przejść mu trzeba. — Brz.
Łae. Post coenam stabis, aut mille passus meabis. — 7 enze.
13. Lekki chlebek mu pachnie.
14. Lepszy kęs chleba z weselem, niźli dom
pełen ze swatem. — Brz.
15. Ma chleb rogi, rozpycha boki. —
..., bieda nogi. — Brz. Chleb bodzie, owies drga. — Brz. z J. M.
Por. u Adal. N. 123.
16. Na czyim chlebie, chce mi sie ciebie. —
Por. u Adal. N. 123.
17. Nędzny człowiek chleba nie miał, wszakże
sobie psa nabywał. — Woje. Ilist. lit.
1. 60.
18. Nikt nie kraje chleba od siebie, tylko
do siebie. — Brz.
19. Po chlebie idzie pochlebstwo. — Brz.
20. Słodki człowiekowi jest chleb wy kła
many. — Brz. z Budn. Boiv.
Por. u Adal. N. 157.
21. Świeży chleb, młode masło, suknia po
życzana, rujnuje pana. — Niez.
22. Wracać (oddać) chleb za placek. — Zar.
79.
23. Wszystko chleb a chleb. — Brz. z Alb.
Wszystko = zawsze.
Zawsze jedno, to samo.
24. Za chleb twój, masz nieprzyjaciela. —
Niez.
Stosuje sie do sług.
Chlustał, chlustał, aż w końcu ustał. — Brz.
Por. u Adal. „Koń" N. 6.
1. Bodaj z chłopa pana ne buwało. —Brz.
2. Chłopa gdy wezmą do dworu, chce być
równy szlachcicowi. — Brz. z Budn.
3. Chłop bogaty, pies kudłaty. — Niez.
4. Chłop do chłopa, pop do popa, złodziej
do złodzieja, w ręce acana dobrodzieja. —
Przemówka przy piciu kolejką.
5. Chłopem, kołkiem i snopem.
Chłopkiem i snopkiem.
Mowa o takich reperacjach budynków gospodarskich, do których nie potrzeba majstra, t. j. gdzie sam chłop dach słomą poszyje, ścianę kołkiem podeprze i t. p.
6. Chłopeś, a w rysiach chodzisz; to przy
słowiem onem zagadną cię: iże to pies, z rysim ogonem. — W. Koch. Fr. 52.
7. Chłop na nowe, huczno każe, sporo pije.—
Brz. z Knap. 62.
na nowe zboże.
8. Cliło)) na ziemię, pan do kieszeni. — Brz.
Chłop uciera nos w palce, pan w chustkę.
9. Chłop wie czego chce, szlachcic wie tylko
czego nie chce i to nie zawsze. — A. Fre. 11. 238.
10. Chłop wszystko wywlecze na arendę, co
miał mieć na cały rok na swoją wi-wende. — Brz.
c
11. Chłop zuchwały, przekąsałby i psa. —
Brz. z Reja Wiz.
12. Choć chłopa skóra, to jego góra. — Lud.
Tak mówi kobieta o chłopie.
13. Co chłop, to chłop.