0005101

88

żydów pewien mąż, który sądzi bez pozwolenia króla. Wtedy ten wysłał po niego urzędnika. Gdy przyszedł, powiedziano do niego: Dlaczego onego wychłostałeś? Odparł: Miał stosunek z oślicą. Rzekli-Masz świadków? Odparł: Tak- Wtedy zjawił się (prorok) Bijasz, który wydał się im jako człowiek i zaświadczył to. Rzekli'. Jeżeli to tak jest, to tamten zasługuje na śmierć. Odparł: Odkąd wygnani jesteśmy z k^raju, nie mamy wolności i zabij ani a; ale wy z nim uczyńcie, co chcecie. Gdy rozważali wyrok, rabbi Szila tak zaczął mówić: Twoja, o Panie, jest wielkość i władza! Spytali go: Co ty tam mówisz? Odparł: Mówiłem: Błogosławiony Wszechmiłosierny, któ^rH rządy na ziemi ustanowił tak, J^ak na niebie, a wam dał ukochanie sprawiedliwości. Rzekli: Wszakże on bardzo lubi wspaniałomyślność władzy! Tedy Wręczyli mu laską t rzekli: Sądź! Gdy odszedł, rzekł do niego pewien mąż: Wszechmiłosierny pozwala kłamcom czynić cuda! Odparł: Be-zecny! Czyż nie nazywa się ich osłami? Wszak powiedziano: których ciała są jako ciała o s ł o we. Wiedział, że wychodzi, aby im powiedzieć, że ich nazwał osłami; rzekł więc: lOto prześladowca, a zakon mówi: Gdy ktoś cbce cię zabić, uprzedź ty go i zabij go; więc uderzył go laską i zabił (Berachot 58 a).

Księgi żydowskie nazywają gojów albo „zwierzętami" („narody świata nie zowią się ludźmi, lecz zwierzętami", Baba Mecja 114 b), albo „osłami", jak widzimy z cytaty powyższej, albo „osłami i wołami", jak poucza Zóhar w 11,62 b—65 a. Ustęp przytoczony wyżej, pełen niesłychanej perfidji, ukazuje nam w całej nagości istotny stosunek żydów do władzy di a nich obcej: schlebiają jej, usypiają jej czujność, podają się za jej czcicieli, wydostają nawet od niej mandaty, a w głębi duszy drwią z niej, usuwając podstępnie tych, którzy chcieliby jej na to oczy otworzyć. Ustęp ten jest tak charakterystyczny, iż muszę bliżej podać źródło, w którym aryjczyk może go sprawdzić, mianowicie u Łazarza Goldschmidta w „Der baby lonische Talmud", t. I, str. 214, w. 5 oryginału, w. 11 przekładu).

XIV. ZDRADA DOZWOLONA.

Jeżeli ktoś najął robotnika dla ratowania, to wszystko, co uratuje, należy się pracodawcy, ale jeżeli robotnik podczas ratowania powie, że ratuje tylko dla siebie, to od tej chwili przestaje być najmitą, a Wszystko, co uratował, należy wyłącznie do niego (Choszen Ha-miszpat §181 art. 3).

Przepis ten znajdujący się prócz tego]w Baba Kamma 116 b, dotyczy obrony napadniętej karawany. Żydzi bardzo się dziwią, że w niektórych państwach rząd nie chce ich mianować oficerami, w niektórych zaś zastanawia się nad tym, czy ich wogóle przyjmować do wojska. Powyższy przepis, rozpatrywany łącznie z przepisami innemi, jak np. o możliwości krzywoprzysięstwa wobec gojów, usprawiedliwia tę nieufność. W dodatku zaznaczyć należy, że ci sami żydzi, którzy apostołowali antymilitaryzm, oburzali się na to, że żydów wyłącza się ze stanu oficerskiego. Motywem oburzenia była właściwie utrata pewnych stanowisk płatnych.

XV. TRUCIE INWENTARZA.

Uczą, że jeżeli ktoś cudzemu bydłu poda truciznę, jest wolny wobec sądu ludzkiego i sądzony będzie tylko sądem nieba (Baba Kamma 47 b).

Przepis ten powtórzony jest jeszcze w Baba Kamma 56 a. Znane są u nas powszechnie wypadki trucia lub zarażania inwentarza przez żydów z takich powodów, jak zemsta lub nieuczciwa konkurencja. Otóż przepis powyższy wyjaśnia nam, że u żydów nie jest to wcale przestępstwem, ale „metodą". Wszak majętności gojów są rzeczą niczyją! Czyż nie miałem słuszności, mówiąc, że „niema łajdactwa, któregoby Talmud wprost lub pośrednio nie aprobował w stosunku do go-