0272

220

Szybkim krokiem wzrastała następnie ta zbawienna instytucya; — na wniosek Janikowskiego utworzono nowy wydział: „Ochrony małych dzieci", gdzie prezydował Piotr hr. Łubieński, a jednomyślnie obrany Vice-Prezesem Janikowski, zajął się gorliwie i z właściwą mu energiją, do wykonania i rozwinięcia w obszerniejszych rozmiarach powziętej myśli. Dziś Warszawa liczy już sześć sal ochron, do których uczęszcza blisko 400 dziatwy (’). Nie długo potóm żył Janikowski, ale przed zgonem jeszcze swoim, widział nieocenione ztąd korzyści dla biednych. To uczucie osładzało cierpienia jego fizyczne w ostatnich doznawane latach, które nareszcie przecięły pasmo dni życia jego, dnia 12 Października 1840 r., z prawdziwym a wielkim żalem żony, z którą przeżył lat 13 w przykładnej zgodzie i miłości małżeńskiej; syna, dwóch córek, krewnych przyjaciół, i tych wszystkich co go znali, lub tylko o nim słyszeli.

Towarzystwo Dobroczynności czcząc pamięć zgasłego męża, który tyle przeważnych zasług w jego gronie położył, portret Janikowskiego pędzla Aleksandra Kokulara, zawiesiło w sali posiedzeń swoich. Przyjaciel zmarłego, nauczyciel i opiekun dziatek w salach ochrony, znany powszechnie i wielbiony Stanisław Jachowicz, napisał czworowiersz, co wyryty jest na grobowcu Janikowskiego, a któryśmy na czele podali. Skromny napis, ale go prawda natchnęła,— skromny, jak było życie i charakter Janikowskiego, co z zaciszy rodzinnych progów, w których szukał spoczynku po trudach i codziennej pracy, wybiegał zawsze, gdzie go tylko nieszczęście bliźnich i nędza ubóstwa, do działania powołała! Cześć i wdzięczna pamięć winna otaczać zacne wspomnienie nazwiska tego szlachetnego człowieka!

OSIŃSKI LUDWIK.

(Pochowany w ziemi, w 26 kwaterze, w rzędzie IV, grobie l^m. Mogiła jui mało co znaczna).

Urodził się dnia 24 Sierpnia 1775 r. w mieście Kocku, z rodziców Jana i Barbary z Markowskich Osińskich. Wcześnie oddany do szkół księży Pijarów w Radomiu, skończył je w r. 14 życia;— wyższe zaś nauki, odbierał w tóm samem zgromadzeniu Pijarów, do którego zaraz po ukończonych naukach w szkole Radomskiej, został przyjętym, i pełnił obowiązki nauczyciela. W dalszym czasie, wyrokiem dwóch Instancyj sądu duchownego uwolniony od tego stanu, wystąpił ze zgromadzenia,— poczem jako nauczyciel w różnych domach i instytutach prywatnych, dawał lekcye w Warszawie. Za rządu Pruskiego w r. 1799, wydał Osiński pierwsze próby poetycznych prac swoich:—między zaś rokiem 1801 a 1804, przekłady: Cyda, Horacyusza i Al-zyry, które postawiły go do razu w rzędzie najznakomitszych owoczesnych pisarzy. „Wielu pamięta jeszcze (mówi F. Dmochowski) ten zapał, którym publiczność przejęta wzniosłemi my-

Swobody, wyuczyłem się umyślnie po czesku, aby przełożyć na język ojczysty dzieło niniejsze, ktorego wewnętrzną wartość i użytek, dobroczynna i światła publiczność nasza, najlepiej ocenić zdoła. Przekład dzieła Swobody którego upowszechnienie i względne przyjęcie, najlepszą pracy mojej stanie się nagrodą,ymam sobie za najmilsza powinność poświęcić temu, który pierwszy powziął i urzeczywistnił myśl _: wprowadzenia do kraju naszego Ochron dla małych ubogich dziatek.

('j Koku 1852 fundusze sal ochron doszły dó rsr. 14,982 kop. 50, a wydatki ich wynosiły rsr. 4,556 kop. 5