0389

374

STEFAN; WŁODZISŁAW; KUNEGUNDA.

VIII. 1-3.

one ze sobą łączą. Zupełnie tak samo w przytoczonej na wstępie zapisce z r. 1274 fakt zajęcia Krakowa przez Łokietka połączony jest z wiadomością o śmierci Stefana. Nie można tedy wątpić, że w obu wypadkach chodziło o tę samą osobę.

Wiadomość, że ów zmarły syn pochowany został u Franciszkanów krakowskich, wskazuje na to, że śmierć jego nastąpiła w czasie, kiedy Łokietek dzierżył już Kraków, nie można jednakowoż powiedzieć na pewno, czy się to stało dopiero po 4 sierpnia 1306 r., t. j. po śmierci Wacława III, albowiem jeszcze przedtem, a mianowicie już 15 maja t. r.^ł) spotykamy Łokietka w Krakowie.

W Rocz. Małop. kod. Król.^{1 2}), zapisano pod r. 1328: Filius Wladislai moritur. Jest tu mowa o tym samym Stefanie; odmienna o kilkadziesiąt łat data ma swe źródło w bałamutnej chronologii, jakiej ten kodeks używa. O zajęciu Krakowa przez Łokietka po śmierci Wacława mówi tenże kodeks w bezpośrednio poprzedniej zapisce, również pod r. 1328.

2. Włodzisław.

Rocz. Małop. w kod. Kurop.³) zapisuje pod r. 1312: Eodem anno Wladislaus ducis Wladislai filius obiit et aput Fratres Minor es sepellitur. Nie można rozstrzygnąć na pewne, czy wspomniany tu zgon Wło-dzisława nastąpił r. 1312 czy też 1311, początkowe bowiem słowa niniejszej zapiski eodem anno odnoszą się do wypadku bezpośrednio przedtem w roczniku tym opowiedzianego, t. j. do buntu Krakowa przeciw Łokietkowi. Bunt ten umieszczony w roczniku wprawdzie pod r. 1312, w rzeczywistości jednak zdarzył się r. 1311 ⁴).

Zapiska o śmierci Włodzisława powtórzoną jest także w kod. Król. Rocz. Małop.³), tutaj jednak, jak cały szereg innych faktów, pod błędną datą 1330 r.

Są to jedyne wiadomości, jakie o niniejszym Łokietkowicu przechowały się w źródłach. Nie ma podstawy do określenia ani daty jego urodzin ani stosunku wieku do rodzeństwa.

W dokumencie z 21 lutego 1312 r.⁶) Jadwiga Łokietkowa nadaje rozliczne przywileje miastu Sączu, za to, że dochowało wierność rodzinie książęcej w czasie, kiedy Kraków i jego mieszczanie a consorte nostro carissimo et a nobis p u er i s que nostris recesserunt. Żył już wtedy Kazimierz Łokietkowic (VIII. 6.), ale widocznie rozumiany tu jest i niniejszy Włodzisław, który, o ile z porządku zapisek w^t Rocz. Małop. wnosić można, zmarł dopiero po buncie krakowskim. Oczywiście, wzmianka powyższa dotyczyć może także jednej lub dwu córek Łokietka (VIII. 4. 5.).

3. Kunegunda.

Chroń, princ. Pol ⁷) stwierdza, iż jedną z córek Łokietka była księżna świdnicka, matka Bolka II, ostatniego księcia świdnickiego, tudzież Henryka II, księcia jawmrskiego i lubawskiego. Tę samą wiadomość podaje także Rodow. książ. poi.⁸), mylnie jednak nazywa pierwszego jej syna literą M., która zresztą może być tylko dowolnie obranym znakiem na oznaczenie osoby nieznanej z imienia autorowi tego zabytku. Ojcem Bolka II i Henryka II, a zatem także mężem owej Łokietkówny, był Bernard, książę świdnicki. Zapisując wiadomość o jego śmierci pod r. 1326, Kalend. Włocł.⁹) nazywa go zięciem (gener) Łokietka. Janko z Czarnk.⁴⁰) podaje, iż w chwili śmierci Kazimierza W. znajdował się w Krakowie ks. Włodzisław opolski, zrodzony ex filia sororis reyis prefati (Kazimierza); w istocie Bernard świdnicki miał córkę Elżbietę, wydaną za Bolesława II, księcia opolskiego, ojca wspomnianego przez Janka Włodzisławm⁴¹). Bernarda syn, Bolko II świdnicki, nazwany jest w dokumencie Kazimierza W. z r. 1348¹²) nepos noster dilectus, a Benesz z Weitm.¹³) nadmienia,

1

Kod. dypl. Matop. I. nr. 135. — 2) Mon. Pol. III. 189. — 3) [bid.    III.    188.    —    4)    O szczegółach    i dacie por.

2

Caro,    Gesch. Pol. II. 57. — 5) Mon. Pol. III. 189. — 6) Kod. dypl.    Pol. III. nr. 75. — ")    Mon.    Pol. III. 512.    —    8) Ibid.

3

III. 283. — 9) Ibid. II. 943. — 10) Ibid. II. 636. — H) Grotefend,    Stammtafeln    IV.    nr. 12.    VI.    nr. 2. 11. —    12)    Pelzel,

4

Gesch.    Karl IV I. Ukdbuch nr. 170. — 13) Emler, Font. rer. Boh. IV.    495.