0096

94

O KLEJNOCIE

DO GÓR? TYCZYŃSKIEJ,

NA KTÓREJ ZAMEK KOSZTEM WIELKIM ZMUROWANY

OD TEGOŻ HRABIĘ KASZTELANA WOJNICKIEGO, PODKOMORZEGO KORONNEGO, LUBELSKIEGO,

PARCOWSKIEGO etc. etc. STAROSTY.

Ciesz się tem góro, iżeś się zdobiła

Pany możnymi, których przodków siła Na twoim grzbiecie gniazdo sobie słali,

I imię Tęczyn na wieczny czas dali. Ale się już ciesz więcej z Jana tego,

Który cię z mułu a z prochu dawnego Otarwszy, z pracą zozdobił twe czoło,

Mury i wały tak otoczył w koło,

Że w krótkim czasie, pozorem, ozdobą, Sławna Wawelna nie porówna z tobą.

DO ZAMKU TĘCZTNA,

Autor ksiąg.

Przypatrz się hrabiów swoich tej wielkiej możności, Przypatrz i tytułom takowej zacności.

Ci jaką twoim ścianom ozdobę czynili,

Szeroko cię sprawami swojemi sławili.

Wspomniż też gdyś był wyszedł z ich tak możnej ręki, Jakowej eś prze nierząd sprośnej zażył męki.

A tak mię w tem usłuchaj, dzierz się mych słów śmiele: Strzeż się abyś nie przyszedł w ręce do kądziele.

Andrzej, wtóry syn Andrzeja hrabię kasztelana krakowskiego, hrabia i natenczas wojewoda krakowski, oświęcimski, Zatorski, rubieszowski etc. ete. starosta. Dobry a prawy senator. Nie pytałby tego Dyogenes jako jednego: Conspiciens eum sese studiose ad fe-stum diem componentem: Quid facis? an non guilibet dies viro bono festus est? Bo ten, semper bene, honeste et pie, quasi in conspectu. numinis vivii.

Jest wielki miłośnik rzpltej, co mu Pan Bóg znacznie a z wielką ozdobą jego nagradzał. Bo w interregna one od wszystkich panów i rycerstwa był żądań o to, aby królestwo osierociałe przez pana wziął do sprawy swojej. Z czego się, jako pan mądry, wymówił, z wielką układnością wszystkim podziękowawszy, prosił aby o inszym radzili, powiedając do siebie tę przyczynę, żeby tak wielkiej posłudze ojczyzny swej zdołać nie mógł, ani umiał.