0100

89

O KLEJNOCIE

bełski. Ten się naprzód naukami wyzwolonemi bawił, potem do Niemiec, tam ztąd do Francyi, potem we Włoszech czas niemały mieszkał, przejeżdżając wiele krain, multo-rum hominum mores vidit et urbes. Przyjechawszy do ojczyzny, wyprawił się z pocztem na dwór królewica węgierskiego Jana. Tam bywszy kilka czasów, przyjechał na dwór Augusta króla, był dworzaninem i sekretarzem. Bywał posłem ziemskim na sejmach kilka razów. Potem się ożenił, pojął Annę Koniecpolską, córkę starosty wieluńskiego, z domu Pobóg, która pierwej była za Ocieskim podkomorzym krakowskim, z demu Jastrzębiec. Z tą miał syna Jana i córkę Annę, wszakoż oboje inminorenis deces-serunt. Za panowania króla Henryka dano mu było kasztelanią połaniecką.

Tenże tempore interregni, wiele a pożytecznie r. p. służył, z kosztem niemałym ma-, jętności swej.

Był posłem do książęcia brzeskiego, o pojmanie Andrzeja hrabię z Górki, kasztelana międzyrzeckiego, co odprawił cum dignitate.

Na koronacyi króla Stefana, dano mu kasztelanią bełską, w roku 1576.

Dom Płazów, którzy od onych dawnych a zasłużonych r. p. przódków, o któ-rycheś wyżej czytał, początek wiodą, jako to znacznie listy opowiadają.

A naprzód Jana Płazę wspomina przywilej Kazimierza Wielkiego, którego potwierdzał Władysław Jagiełło, w roku 1428.

Za wieku mego był Stanisław burgrabia krakowski i starosta ojcowski. Ten majętności swej ojczystej w dom obcy puścić niechciał, ale bratu darował stryjecznemu, siestrzenice rodzone pieniądzmi odprawił.

Jan Płaza starosta lubaczowski, który na miejscu Zamojskiego kanclerza i hetmana koronnego był surragotorem natenczas, gdy król i hetman był w Moskwi, w roku 1582. Był posłem do Węgier do króla Stefana. Zostawił potomstwo syny i córki.

W Sieciechowicach epitaphium wspomina Mikołaja Płazę :

Generosus ac uenerabilis Nicolaus Plaża, óbiit anno Domini 1535, Feria tertia post conductum Paschae.

Tamże i Barbarę Grzegorzewską, która umarła w roku 1525.

Ossolińskich dom starodawny, których historye sprawy znaczne wspominają. Jako Mikołaja kasztelana wiślickiego, który z Władysławem Jagiełłem jeździł do litewskiego księstwa, aby mu pomógł głupiej Litwy na on czas do unii, i ku przyjęciu wiary chrześciańskiej nawrócić, w roku 1386.

Mikołaja Osolińskiego w roku 1440 kasztelanem radomskim wiele listów koronnych wspomina.

Inszych wiele ludzi znacznych i senatorów koronnych, tego domu skrypta wspominają.

Hieronim Osoliński kasztelan sędomierski, wieku mego był mąż roztropny, mężny, który ze Zborowską kasztelana krakowskiego córką, zostawił potomstwo syny i córki.

Maecin syn tegoż kasztelana, starosta krzeszowski i rotmistrz króla Stefana, który zabit w Opatowie. Pode Gdańskiem poczet niemały jezdnych i pieszych miał k’woli królowi Stefanowi panu swemu, pokazując onę miłość przodków swoich na wszem stateczną i nieodmienną, etc.