827
W. KS. LITEWSKIEGO.
brani z wojewodą podolskim Mikołajem Mieleckim z domu Gryf, mężem dla spraw rycerskich pamięci godnym, w ziemię wołoską weszli, między którymi byli przyjaciele Bogdanowi z Polski; było wszystkich blisko albo całe piętnaście set koni, jako chcą niektórzy, drudzy mniej pocztu ich kładą, jednak ona wielkość nieprzyjacielska namniej im sroga nie byia, z którymi już był zaszedł do rzeki Pruta. Ale iż Wołochowie barzo zajątrzeni przeciwko Bogdanowi przyjąć go niechcieli, wrócić się z ludem wojewoda musiał. Co bacząc nieprzyjaciel, chcieli prawie mocą Polaki ogarnąć, jednoż za każdem pokuszeniem śmiele dosyć i mężnie gromieni byli; wyszedł z ludźmi obronną ręką z wielką sławą swą wojewoda, bo tak był potrwożył pogany, że inaczej nie powiadali, ino że Polaków dziesięć tysięcy było; przed baszą i przed cesarzem, jeśliż dla wstydu, jeśliż dla bojaźni, powiadali o wojsku polskiem, że go było 40,000. Ale jeśli nie mniej, więcej ich nie było. O tern tam szczęśliwem powodzeniu ich w tej sprawie, historya dostatecznie ci potem i szerzej powie.
W tymże roku król August pamiętając się być śmiertelnym, dnia szóstego maja w Warszawie uczynił testament, w roku czterdziestym wtórym panowania swego. Potem wyjechał do Litwy, tamie umarł miesiąca Iipca dnia siódmego. W historyi dostateczniej
0 sprawach różnych za panowania jego, z których niektóre pochwały, drugie też jako w człowiecze poganienia godne.
Było tego roku wielkie powietrze w Polsce po wszystkich powiatach rozstrzelane; zima była barzo długa, począwszy dnia trzeciego listopada, aż się w kwietniu skończyła.
Anna wyżej pomieniona córka Zygmunta pierwszego, siostra rodzona Zygmunta Augusta, ostateczny potomek w Polsce krwi Jagiełłowej, króla Stefana pierwszego żona, która nad wszystkie przodki swe, jeśli nie więtsze, tedy nie podlejsze dobrodziejstwo królestwu temu okazała, barzo zatrudnioną i zamięszaną r. p. uspokoiła, coć się w historyi dowodnie opowie. A jeśliby takiego dobrodziejstwa jej wysławić język ludzki albo pióro nie umiały, tedy sam Pan Bóg wszechmogący hojnie tego nagrodzić nie zaniecha, jako królowej chrześciańskiej, która (ustawiczną modlitwą, hojnem nadawaniem ozdoby kościołowi, jałmużn sługam kościelnym, szpitalom, panienkam, wdowam ubogim
1 ludziom stanów różnych wspomożenia potrzebującym) według woli i rozkazania jego świętego to mu zasługuje. A my przytem aby długo panowała w tak świętym żywocie, inszym na przykład, a nam poddanym ku pociesze, Pana Boga Wszechmogącego o to prosić nie przestawajmy.
był książęciem litewskim, kopylskim i wszystkich państw nad Słuczą, pan waleczny, zostawił syna jednego imieniem Olelka, który gdy przyjął wiarę chrześciańską, mianowan Alexandrem, zostawił synów dwu z moskiewskiego kniazia córką: Siemiona i Michajła.