0130

128

O KLEJNOCIE

Naprzód Jana wojewodę podolskiego i marszałka koronnego Samborskiego, gródeckiego starostę. To był prawy miłośnik r. p. i obrońca. Ciało jego leży w Mielcu, o którym epitaphium powieda pisane w te słowa:

Joanni a Mielecz Stanislai filii egente Griffo, palatino Podoliae, summo re-gni Poloniae marschalco, samborien., grodecen. capitaneo, viro clarissimo, qui ab ineunte aetate maximis is quae continuis bellis, vel hostibus caesis, vel ipse vulneribus exceptis, et fortissimi militis et strenui ditcis laudem persaepe maeruit. Summis demum non raro pe-riculis liberatus, digna ob egregiam fidem et praestantem uirtutem suam, colatis maximis honoribus praemia obtinuit; postea ad bellum Iwonicum summo cum imperia, magno o-mnium consensu praefecturus feliciter, nec dum armis expeditis, pacem a rege Livonibus petere coactis, incolumen exercitum suis restituit. Cujus constans in D. O. M. pietas, in gubernanda r. p. spectata fides, in magistratu sine acerbitate benignitas, erga suos par comi-tati beneuolentia, in omnes eguitas, chara inprimis Deo, grata hominibus, immortalem no-mini illius laudem apud omnes pararunt. Mortuus anno 1561, aetatis suae 60. Anna a Delejow ex uetustate colorum gente marito, et Nicolaus filius unicus patri deside-rantissimo, ad monumentum ejus posuerunt. Herby: Gryf, Topór, A bdank, Sulima.

Wiele zacnych a pamięci godnych jest spraw tego sławnego senatora; nie miała miejsca swawola za panowania jego w Polsce, zwłaszcza na sejmieeh i na inszych zje-żdziech prawy był marszałek, bo złe karał, dobrych szanował. W wojszcze takie wielki porządek i sprawiedliwość przystojna każdemu bywała za urzędu i panowania jego.

Tegoż Jana wojewody podolskiego syn, był za wieku mego Mikołaj Mielecki, wojewoda ziem podolskich, nowomiejski, gródecki etc. starosta, którego urodziła Anna zDa-lejowa, Koły wojewody podolskiego córka, z domu Junosza. Ten jako ojczyźnie służył i służyć może, niejedno miejsce to potem okaże. Zostawił zHelźbietą Radziwi-łowną, wojewody wileńskiego córką, który się pisał książęciem z Nieświeża i z Hołyki, potomstwo. Z którą brał ślub w roku 1566, dnia dwunastego miesiąca września.

Tegoż wojewody córka leży w Grodku, o której epitaphium powieda.

Tegoż wojewody syna w Mielcu ciało leży, o którym także epitaphium powieda.

Za tegoż wojewody podolskiego sprawą w Wołoszech, roku 1572 Turcy, Grekowie, Wołoehowie i insze narody gromione były, gdy wprowadzał na hospodarstwo Bohdana, Alezandrowego syna; nie miał z sobą ludzi na ten czas więcej półtora tysiąca. Chcieli go poganie wielkością wojska swego ogarnąć, ale im barzo obrzydził onę śmiałość. O czem czytać potem w historyi będziesz, i na inszych miejscach przy rotmistrzach, którzy natenczas z nim w tej potrzebie byli.

Tenże był hetmanem do Moskwy na sejmie w Warszawie publice deklarowan. Za jegoż hetmaństwa Połock i wszystek trakt połocki, który był Moskwicin dobrze zamki osadził i umocnił, wzięt z ręku nieprzyjacielskich.

Sokół zamek sławny, polskiem wojskiem a pieszemi Niemcy obegnawszy, spalił, ludu co naprzedniejszego Moskwicinowi na nim wiele pobił, i wojska dziesięć tysięcy, które na odsiecz temu zamkowi przyszło, poraził. Wiele inszych spraw jego pamięci godnych na różnych miejscach czytać będziesz.