0929DRUK00001711

299

PARALAKSA

wzrasta wraz z r i ę. W danem miejscu obserwacji kąt p ma największą waiftść, gdy = 90°, t. j, gdy gwiazda znajduje się na geodezyjnym horyzoncie. Wtedy jest

sin Po =

r

A

(127')

i kąt p₀ nazywa się paralaJi-są horyzontalną. Warto* para-laksy horyzontalnej zależy od r i staje się największą, gdy r = a, t. j. promieniowi równika ziemskiego. Dla obserwatora na równiku, gdy £' = 90°, jest

sin % = —    (127")

A

H

Kąt Ti nazywa się parałaksą horyzontalną równikową. Na równiku kierunek pionu danego punktu schodzi się z kierunkiem promienia:, przechodzącego przez ten punkt, a więc też zenit astronomiczny jest zarazem geoff^ntrycznym; również horyzont astronomiczny schodzi sfł£ z geodezyjnym.

Znaczenie geometryczne kąta ti wynika z ryc. 47. Niechaj AH przedstawia prostą poziomą w punkcie A, leżącym na równiku ziemskim, na której znajduje się gwiazda Cr. Ponieważ AG •bardzo .mało różni się od A, więc ti jest kątem, pod którym z odległości gwiazdy widziany jest promień równika ziemskiego. Kąt Ti dla danej stałej odległości A ma również wartość stałą.