0929DRUK00001713

301

PARALAKSA

Gcly więc na podstawie obserwacyj, dokonanych w różnych miejscach, znajdziemy dla epok obserwacji, spółrzędne geoćentryczne, t. j. wykonamy redukcję na środek ziemi, wtedy dopiero możemy być pewni, że różnice spółrzędnycli, które po redukcji pozostaną, nie mają źródła w paralaksie dziennej.

67. Zmiana wartości spółrzędnych sferycznych gwiazdy z powodu paralalay dziennej. Wzory ogólne. Widzieliśmy, że zjawisko paralaksy dziennej występuje w postaci najprostszej, gdy spółrzędne gwiazdy odniesione są do geodezyjnego układu poziomowego; odpowiednio mź i sposób redukcji na środek ziemi jest wtedy najprostszy.

Chociaż wspomniany układ spółrzędnycli w praktyce astronomicznej nigdy nie bywa stosowany, to jednakże wyniki otrzymane mają znaczenie doniosłe, gdyż dają możność wyznaczenia w^Tplywu paralaksy dziennej na spółrzędne gwiazdy, odniesione do jakiegokolwiek układu sferycznego, którego położenie w odniesieniu do geodezyjnego układu poziomowego je^t określone. Postępujemy w sposób zupełnie podobny, jak w ustępie 62, gdzie chodziło o wyznaczeni*' zmian, jakim ulegają spółrzędne gwiazd wskutek ref raki; ji.

Niechaj na rycinie 48 Z' oznacza z’emt geocentryczny miejsca obserwacji, a Z'GG' geodezyjne koło wierzchołkowe gwiazdy G. Na tem kole w punkcie G niechaj znajduje się geocetryczne