109

Wierzchowieńskie podwoje zdobiły.

Mistrz italski gdy już portale .i tympanony zakończył, to do sal obszernych przeszedł i tu znowuż wyczarował płaskorzeźby tak miękkie, jak leklkiie muśnięcie wiatru..

. Fryz sali głównej miał cudne postacie klasyczne w odstępach ustawiane, a uwieńczone arabeskową lin ją na plafonie.

Supraporty w desenie miękkie dopełniały całości } stanowiły dobre tło dla, waz marmurowych na białych konsolach stojących.

W one piękne podwoje zawitał kiedyś nde byle kto, bo sam Honore de Balzac, mistyk, myśliciel, bożyszcze onych tłumów, łaknących myśli hojnie przez autora „Komedji ludzkiej" rzucanych.

Jul ja z Qrochol$fyich Henrykowa Rzewuska,

mai. T^ajchel.

Przybył tu i poślubił panią na Wierzchowin, Ewę z Rzewuskich Hańską.

Była piękną bardzo, subtelne serce drgało w jej łon Se i dawno kochała Balzaca, mając jeno przed oczyma jego dzieła.

Potem się pobrali, a Honore Balzac, gdy po burzach 1 szamotaniach

łosną.

Jak mu się mogła wydać ona Ukraina, przesiąknięta dumą o mołoj-cach raźnych harnych, o onym porohu Nienasytcu, co to jeszcze nikt po-bok jego nie przepływał, gdyż grasowały tam dziwożony, wilkołaki, wju-oy i strzygi.

110