9152S0001

„Podług naszych pojęć,“ mówi on dalej, „niepodobna odtworzyć rasy czystej tam, gdzie się już raz krew zmieszała, a można zawsze zwrócić do pierwotnej szlachetności rasą czystą, która znędzniała, już to przez niedostatek pokarmu, już to przez prace zbyteczne i nieza-stosowane do natury konia, jużto nareszcie przez brak właściwych starań; słowem, wszędzie tam, gdzie zdege-nerowanie nie było zmieszania się krwi skutkiem. W niedostatku publicznej i pewnej rękojmi, Arab poznaje szlachetność konia i czystość krwi jego przez próbę rą-czości w połączeniu z fundamentalnością budowy. Kształty zewnętrzne upewniają nas także do wysokiego stopnia

0    przymiotach konia. Koń rasowy ma trzy rzeczy długie; ucho, szyję i nogi przednie; trzy rzeczy krótkie: rzęp’ ogonową, grzbiet, i nogi tylne; trzy rzeczy szerokie: czoło, piersi i zad; trzy rzeczy czyste: skórę, oczy

1    kopyta. Powinien przy tern mieć kłąb wysoki, a boki wpadłc, pozbawione tłuszczu, —• ogon dziany u nasady dobrze przestrzeń między udową zapełniający, — oko naprzód pochylone, niby na nos patrzące tak, jak u człowieka koso-okiego, ucho podobne do ucha antylopy przestraszonej wśród trzody. Nozdrza szerokie, — czuprynę dzianą; — jamy nozdrzowe zupinie czarne; jeżeli są na

wpół czarne, a na wpół białe, koń jest miernej wartości.

✓

Kopyto ma być twarde i kubkowate, a strzałka twaida i sucha. Jeżeli koń pijcie wodę w strumieniu płynącym prawie z ziemią na równi i niemającym brzegów wysokich, tak szyję i głowę wydłużyć może, że stoi na wszystkich czterech nogach prosto, nie zginając żadnej z nóg przednich, bądź pewnym, że jest doskonale zbudowanym i że to koń rasowy.“

192