FizykaII28901

283

wanej, 130 milionów mil obejmującej. Ściślejszy analityczny wykład aberacyi znajdzie czytelnik w tomie dodatkowym.

W najnowszych czasach udało się francuzkiemu fizykowi Fizeau oznaczyć chyżość światła na podstawie samych postrzeleń ziemskich, używając do tego dwóch lunet astronomicznych ń i L' [fig /.%'), w odległości 8633 metrów ustawionych tak,

iż szkło .przedmiotowe jednej lunety dokładnie widzieć było 'można za pomocą.drugiej. W lunecie L znajduje się małe pod kątem 45° do jej osi nachylone zwierciadło przezroczyste .s-, wiedzy szkłem ocznem i ogniskiem szkła przedmiotowego u-wieszczone, które mocne światło lampy </■, wpadające z boku, odbija ku objektywie tejże lunety. W bocznej rurce, przeznaczonej do przyjmowania tego światła, są osadzane szkiełka, mające nh celu utworzenie obrazu lampy w samem ognisku szkła Przedmiotowego, wskutek czego promienie' światła, wychodzą-^cego z q, a odbite od zwierciadełka s, występują z objektywy ihnety L jako wiązka równoległych promieni, które dla tego lunecie w ognisku jej objektywy L' znowu się zbiegają. Lecz i’¹ zwierciadło płaskie p, stojące pionowo na osi lunety i', odr kija je napowrót bu lunecie Z, aby się tamże w ognisku f szkła Przedmiotowego znowu razem zbiegły, gdzie obraz źródła świa-d^a q przez zwierciadło s za pomocą szkła ocznego w tejże lunecie łatwo obserwować można.

Na drugiej stronie tej lunety L, prawie na przeciwko wspo-wnionej rury bocznej ze szkiełkami, żnajduje się otwór, przez który brzeg zębatego kółka rr, mającego 720 równych zębów