FizykaII42701

4:23

czytelnik w tomie dodatkowym. Tu wspomn§ tylko jesLCze, że w teleskopie Herscliela znajduje si§ tylko jedno zwierciadło ss

Fig. 235 b.

na końcu rury. trochę do jej osi nachylone, aby obraz a, powstały przez refleksją, padł przed same szkło oczne o, umieszczone na brzegu otwartego końca rury teleskopowej, a obserwator głową swoją, nie za wiele wstrzymywał promieni, przychodzących °d przedmiotu: Po odkryciu lunet achromatycznych odpadła Potrzeba używania mniejszych teleskopów, mianowicie Grego-^1-yego i Cassegraina, które są za ciężkie i mniej wygodne w użyciu, niż tamte, a dobrocią -swoją ich nie przewyższają, zwłaszcza ■gdy źwierciadła czystość wygładzenia swego z czasem utrącają. Za to wielkie objektywy katoptryczne przynoszą daleko większe korzyści, niż achromaty przedmiotowe, gdyż największe z nich, dotychczas sporządzone, mają tylko 14 do 18 cali w średnicy, podczas gdy źwierciadło w wielkim 40 stopowym teleskopie Herszela, nieprzewyższonym po dziś dzień jeszcze przez największe refraktory, cztery stopy w średnicy posiada. Rossę ^zaś urządził w nowszych czasach teleskop 53 stopowy, mający 6 stóp w średnicy. Nowa era dla takich teleskopów nastała, zdaje się, po odkryciu przez Liebiga sposobu powlekania szkła bardzo cienką, a najdoskonalszą politurę przyjmującą warstewką srebra, które to odkrycie znalazło już praktyczne zastosowanie przez Steinheila w Monachium, a przez Foucaulta w warsztatach Secretanaprzy wyrabianiu wklęsłych źwierciadełszklan-no-metalowych i sporządzaniu bardzo doskonałych teleskopów zwierciaałowych, o czem obszerniej w tomie dodatkowym.

§ 69. Budowa oka ludzkiego i przebieg widzenia. Znajomość praw załam} wania się promieni światła w ciałach przeźro-