FizykaII32701

321

321

z końcowych jego punktów A i B oprócz promieni głównych AM i B.\\ mających kierunki CA i CD, także promienie do osi równoległe Ar i Bó. Te po odbiciu się od zwierciadła muszą przejść przez główne ognisko F i przeciąć przedłużenie swoich głównych promieni w punktach a i h, które są miejscami zbierania się po odbiciu wszystkich promieni, padających z A i B na zwierciadło wklęsłe,, czyli obrazami tychże punktów końcowych, ab zaś będzie oczywiście powiększonym obrazem całego przedmiotu AB, mającym względem niego odwrotne położenie. Można też oprócz głównych promieni, wychodzących z A i B, wykreślić z tych końcowych punktów przedmiotu AB także promienie, przez ognisko B idące, które po odbiciu się od zwierciadła otrzymują kierunek do osi równoległy i przecinają główne swe promienie w miejscach a i b, gdzie też powstaną obrazy tychże punktów, jak to widać na rysunku (Fig. 162),

Za pomocą tych geometrycznych wykreśleń można okazać, że obraz ab przedmiotu AB, stojącego gdziekolwiek bądź przed środkiem kulistości C, przewrócony i zmniejszony, zajmuje miejsce pomiędzy tym środkiem C i źwierciadłem. Przysuwając przedmiot AB do źwierciadła, obraz jego ab oddaia się od niego i powiększa coraz bardziej, im więcej przedmiot do źwier-

Fizyka T. II.

41