380
■wielkiego rozdrobnienia w sobie mieścić musi, kiedy ową jasno-żółtą linię sodową w każdym niemal spektralnie analizowanym płomieniu lampki spirytusowćj lub gazoWej napotykamy i zawsze z łatwością, jeśli nie jest wyraźną, już przez uderzenie dwóch książek jednćj o drugą lub przez trzepnięcie końcem sukni w pobliskości lampki, dla podniesienia w górę osiadłego na mój pyłu, wywołać możemy w całćj jćj jasności. Ponieważ mieszanina par meta.owych daje widmo złożone zjasnobarw-nycli linii, odpowiednich gazom w taki skład wchodzącym, więc po tych liniach widmowych łatwo rozróżnić od razu jedno ciało od drugiego bez chemicznej analizy, którćj czułości nie można ani porównać z czułością analizy spektralnćj, okazującej np. obecność soli kuchennćj tam jeszcze, gdzie jćj zaledwie
1
40.000.000
cz. gramu znachodzi się, czegoby żaden odczynnik
chemiczny nie dokazał. Bunzen odkrył tćż istotnie za pomocą spektralnćj analizy wspomnione wyżej dwa nowe metale alkaliczne, cez i rubid. Widmo pierwszego odznacza feię szczególnie dwiema niebieskiemi, obok siebie stojącemi, liniami w pobliz-kości niebieskićj linii strontu, tudzież dwiema liniami w barwie pomarańczowćj i kilkoma słabszemi w zielonćj; widmo zaś drugiego zawiera w sobie dwie czerwone linie mniejszćj jeszcze łam' liwości, niż czerwona linia potasu, dwie linie pomarańczowe i dwie niebieskie, trochę mniej łamliwe, niż niebieska linia P°' tasu. Te różne linie płomienia, pewnym metalem zabarwionego, oznaczamy dziś według ich jasności głoskami «, [3, y, 8, ■ ■ ■ Tak np. Iia,a oznacza linię czerwoną, Ka,p zaś niebiesko-fiole' tową w widmie potasowem; Sr, a pomarańczową, Sr, § i Sr, 7 obie linie czerwone, a nareszcie Sr, 8 niebieską linię w widmie strontu i t. d. Dopóki rurka A (fig. 208) ze szparą światła, tu-dzież rurka C z podziałką i pryzma P wzajemne położenie swę-je niezmiennie zachowują, każda linia spektralna okazuje się zawsze na tćm samćm właściwem sobie miejscu źwierciadłowe-go obrazu podziałki s. W małym przyrządzie spektralnych którego luneta tylko 4 razy powiększa, przy pewnćm ustawieniu rzeczonych trzech jego części, uważano na podziałce żółtą linię sodową w środku pomiędzy krćskami 182 i 183, pomarańczową strontu Sr,a przy kresce 187-5, a niebieską strontu-