FizykaII49301

486

runku, w jakim światło przez nie przeehodzi. Tak np. kryształ, dkhroilem nazwany, w zwykłem świetle clziennem okazuje się niebieskim, patrząc w kierunku jego osi, żółtym zaś, pogląda-,iąc przezeń w kierunku prostopadłym do tejże osi. Obszernie o tem zjawisku, mającem nazwę dichroizmu czyli dwu barwności, tudzież o trichroizmie czyli pleochroizm/e w kryształach dwuosiowych, nareszcie o prawach podwójnego załamania światła w tych ostatnich ciałach i o innych szczegółach, dotyczących całego tego przedmiotu, w tomie dodatkowym.

Tu wspomnę jeszcze o refntkcyi ostro/cręgoicej ¹), zbadanej najprzód przez Hamiltona przy śledzeniu własności powierzchni lal w kryształach dwuosiowych, w których według Fresnela rozróżniamy trzy kierunki różnej elastyczności eteru,, ab największej, od najmniejszej, i ef średniej, t j. mniejszej niż w kierunku ab, a większej aniżeli w kierunku od. Pierwsze dwa kierunki, osiami elastyczności nazwane, są do siebie, prostopadłe, trze-0. zowiący się osią średniej elastyczności, stoi prostopadle na Płaszczyźnie tamtych dwóch osi. Pomyśliwszy sobie elipsoidę na tych trzech osiach wykreśloną, nietrudno według modły, podanej przez Fresnela ²) wywieść prawo, według którego chyżość Promieni zmienia się z ich kierunkiem w krysztale, a tem sa-ffićm oznaczyć kształt powierzchni fali w kryształach dwuosiowych. Przecięcie tćj powierzchni płaszczyzną, przesuniętą przez największą i najmniejszą oś elastyczności kryształu, składa się ^z elipsy i koła, które mając większy promień, niż mniejsza, ale mniejszy niż większa, óś elipsy, przecina tę ostatnią w czterech Punktach I\ P' P, P\ jak to widać na Fig. 268 (na nastp. str.), Przedstawiającej w modelu perspektywnym widok powierzchni fali, przeciętej trzema płaszczyznami, z których każda przez dwie rzeczone osie jest przesunięta. Hamilton znalazł, że powierzchnia fali w każdym takim punkcie P jest zapadła, t. j. Posiada w tych miejscach lejkowatą wklęsłość; wskutek czego do niej w każdym z tych punktów nieskończoną ilość płaszczyzn stycznych przyłożyć można. Każdej zaś takićj płaszczyźnie sty-cznćj odpowiada inny promień występujący; jeśli tedy wiązka

fizyka T. II. 62

1

Po&rg- Ann. T. 28.

2

) Otacz tom dodatkowy.