395
puszczonego przez nie światła zostaje jeszcze odchylenie, równe 4°, która przeto jest pryzmą ackromatyczną *).
Podobnego rozszczepienia na barwy, jak w pryzmach, dozna-je białe światło także, załamując się w soczewkach; przy czem Promienie najłamliwszej barwy (fioletowej) najbardziej, a promienie najmniej łamliwćj barwy (czerwonej) najmniej oddalają się od swego kierunku. Wskutek tego, pominąwszy aberacyą kulistości, promienie fioletowe zbierają się na osi soczewki dwu-wypukłej ab (big. 216) w punkcie F,. bliższym niej, a promienie
Fig 216.
czerwone w dalszym punkcie //, podczas gdy promienie żółtej barwy zbiegają się także w jednym punkcie, leżącym na osi między tamtemi. Ztąd pochodzi niewyraźność obrazów każdego Przedmiotu, na który przez soczewkę patrzymy, bo obraz każde-S° punktu jest kółkiem zabarwionym, a że te kółka w części s'§ nakrywają, więc obraz przedmiotu rozciągłego okazuje się białyjn w środku, a tylko na brzegach w barwy ubranym. Wszakże ustawiwszy białą zasłonę za taką soczewką w miejscu '‘rrn dla. powstrzymania występującego z niej ostrokręgu promie-nb widać na tej zasłonie białe jasne kółko z czerwonym i żółtym brzegiem, gdyż w tern miejscu, bliższym soczewki niż ogniskowa odległość promieni fioletowych, posiada stożek mniej łamliwego światła czerwonego większe przecięcie poprzeczne, anieli stożek bardziej załamanych promieni fioletowych. Przeciwnie okazuje się to kółko z brzegiem, fioletowym i niebieskim, Jeśli zasłona ma położenie th w miejscu bardziej od soczewki
achro:
Pryzm
) Lepsze uwidocznienie działań oho pryzm, wchodzących wsklad pryzmy 'matycz.uój, i wyw/nl zrównania, orzekającego warunki acliromatyzmu
'v tomie dodaikowym