5b7
Ciała, przydatne do przewodzenia tych drgań elektrycznych, s% tedy dobremi, ciała zaś, które je w pewnym względzie wstrzymują, ziemi przewodnikami elektryczności. Ponieważ każde ciało naelektryzowane w obec okolenia swego w pewnym stanie Przymusu znajduje się, więc cząstki jego muszą te drgania elektryczne odbywać nie około swoich naturalnych miejsc tak zwanej ruchomej równowagi, lecz około innych, wysuniętych względem tamtych zawsze nieco w jednę, tę lub ową stronę; przyczem także eteryczne ich osłony odpowiednich tym wychyleniom zmian doznają, mianowicie podczas okrążania każdej ważkiej cząstki swego nowego środka ruchu w bardzo podłużnych elipsach, których większa oś jest prostopadłą do powierzchni ciała na sposób ogonów komet, przedłużających się tylko na stronie, ku tejże powierzchni zwróconej, a nie na przeciwnej, bo tam Podobne eteryczne ogony następnych cząstek ważkich repul-syjnem działaniem swojem takiego przedłużenia niedopuszcza-J%- Przeciwne zaś stany elektryczne ciała, czyli ~\- E i — E jego, polegałyby w takim razie ńa przeciwnych drganiach elek-trycznych, wśród których cząstki ważkie, zelektryzowane dodatnio, znajdowałyby się wszystkie po jednej, a cząstki ujemnie, elektryczne po przeciwnej stronie miejsc swego stanu naturalnego. Od amplitudy drgań, czyli właściwie od większej osi elips °biegu pojedyńczych moleknłów, zawisły tak zwane zjawiska eleht.ryCZnego natężenia (intensite), od liczby zaś drgań zjaioi-s'/‘a ilościowe (ąuantite).
Dr ganię elektryczne nie jest czczym wymysłem bujnej wyobraża' , lecz faktem, już przez W. Webera v) doświadczeniami zbadanym i pod rachunek (lubo w innein znaczeniu, jak tu wska-zano), pociągniętym; wreszcie potwierdza je także dźwięczenie e/ektrgczne, tudzież wiele innych zjawisk, dających się z ruchów molekularnych bardzo dobrze tłumaczyć. Zjawiska te w ciągu Wykładu bliżej poznamy; dalsze zaś rozwinięcie mechanicznej teoryi elektryczności znajdzie czytelnik w tomie dodatkowym.
) Weber. Electrodynamische Jlaasbestimmuiigeu, insbesondei'e ttber elec-trische Schwingtuigen (Sachs. Oesell. der W lssensch. Bd. VI Leipzig. 1864;, a w streszczeniu zgodnie z teoryą światła i ciepła w tomie dodatkowym. A