img275

ka wyznacza niektóre 4-latki do pomocy w tych pracach. Będą to początkowo te dzieci, które np. potrafią już rozłożyć kartony czy kredki na stolikach, nakryć do stołu przed posiłkiem i .sprzątnąć po zajęciach, a więc pozamiatać i zebrać na śmietniczkę ścinki papierków, wytrzeć stoliki wilgotną ścierką. W dalszej kolejności nie pomija dzieci, które są mniej sprawne, niechętne lub nieśmiałe.

Zadaniem nauczycielki powinna być taka organizacja prac porządkowych, by dzieci przy każdym stoliku sprzątały po sobie tak po zajęciach, jak i po posiłkach. Zwyczaj ten może stać się nawykiem, łatwo przeniesionym na teren środowiska domowego. Czynności te winny wykonywać dzieci na zmianę — jedno lub dwoje -przy każdym stoliku. Proces włączenia do tych czynności wszystkich dzieci powinien być rozłożony na etapy.

Sposoby uczenia pracy dzieci starszych i włączania ich do gospodarstwa przedszkolnego nie różnią się zasadniczo od sposobów praktykowanych w stosunku do dzieci młodszych. Są więc one następujące: wykorzystywanie naturalnych sytuacji, łączenie ich z pokazem oraz z organizowanym po nim ćwiczeniu. Wszystkie te sprawności, które wyniosły dzieci z lat poprzednich, jak zamiatanie, ścieranie kurzu, wymagają tylko sprawdzenia, wyeliminowania błędów, przypomnienia sposobu i kolejności ich wykonywania oraz stałego doskonalenia.

Nowe rodzaje prac porządkowych i gospodarczych, wymagają wprowadzenia, wyćwiczenia i kontroli, z częstszym już stosowaniem instrukcji słownej — w zależności od stopnia rozwoju i samodzielności dzieci.

Czynności codzienne — to przygotowywanie i porządkowanie sali i terenu do zajęć, posiłków, odpoczynku i zabawy.