FizykaII84001

834

stem, jak pod względem siły elektrobodźczej. Jednak w równych zresztą okolicznościach opór kubka Grovego i Bunzena jest znacznie mniejszy, (prawie w stosunku 6 :1), niż kubka Da-niella, bo kwas azotowy jest lepszym przewodnikiem od rozczy-nu siarkanu miedzi. W stosie Wollastona opór przewidzenia jest stosunkowo mały, bo warstwa cieczy nie jest tu gruba, a kubka glinianego całkiem nie ma.

Nawet metale, zupełnie jednorodne, które w zetknięciu z cieczą nie działają elektrobodźczo, stają się zaraz elektromotora-mi, skoro się ich użyje do przewodzenia prądu elektrycznego przez tęż ciecz. Kierunek nowego prądu, który one tam wywołać usiłują, jest przeciwny kierunkowi prądu przewodzonego. Zjawisko to, polaryzacy§ metalów nazwane, przypisujemy słusznie zmianie powierzchni metalów, zetkniętych z cieczą, wskutek trwania jakiś czas prądu elektrycznego i tłumaczymy sobie tę zmianę osadzeniem na ich powierzchniach, jako elektrodach, pewnej ilości jonów, przez elektrolizę cieczy powstałych, które się albo chemicznie łączą z metalami, albo przynajmniej ich powierzchnię cienką warstewką powlekają, przez co one stają się poniekąd względnie różnorodnemu i wystąpienie na jaw elektrycznej różnicy powodują. Polaryzacya powierzchni metalów okazuje się zaraz po nastaniu prądu' elektrycznego w cieczy i trwa jeszcze jakiś czas po ustaniu jego, jeśli on tylko nie był chwilowym; przez co łatwo ją wykazać. Jeśli bowiem obydwa platynowe prążki woltametru, który do zbierania gazów', wydzielonych przy elektrolizie, był użyty, po przerwaniu prądu elektrycznego połączymy z galwanometrem stosownemi drucikami, igiełka magnesowi okaże zaraz słaby prąd elektryczny, którego kierunek jest wprost przeciwny kierunkowi prądu, w^Tła-śnie co przerwanego. Doświadczenie uczy najprzód, że polaryzacya ta zawisła jedynie od materyalnej jakości metalów i cieczy, zetkniętych ze sobą, a od mocy prądu elektrycznego, ani od wielkości metalicznych powierzchni przynajmniej do pewnej granicy, ani też od stanu koncentracji cieczy nie zależy; powtó-re, że ona nakształt siły wręcz przeciwnej sile elektrobodźczej, móc prądu osłabia wskutek czego prawo Ohma, zawarte w for

E

W

mułce S —

E — P W -j- F

S=

, przemienia się w^T następujące: