Image
22

113

czką bez procentu na lat kilka. Ustaliły się przecież rządy Księstwa Warszawskiego, odetchnęła tak stolica jako i kraj cały od nawału armii zwycięzkiój. Wróci! do swych zwyczajnych zajęć, uwolniony od ciężkiej służby szpitalnej. Wtedy przybyła ze Słupi jego matka, a ś. p. moja babka, licząca już lat 10! wieku. Jakkolwiek czerstwa w zdrowiu, pamięć prawie utraciła ¹ umysł zdziecinniał. Pamiętam jak przez mgłę jój postać drobną i chudą: oblicze nienaliczo-nemi zmarszczkami okryte. »Kiedy goście przyszli, uciechą jój było, abyśmy ja i siostry przystrajali ją w kwiatki. Cieszyła się wtedy wielce, i szła na powitanie. Po dwóch latach pobytu w Warszawie zaczęła tęsknić do miejsca gdzie lat tyle przeżyła: uporu jój nic przełamać nie mogło. Wyjechała do Słupi, a stanąwszy w upragnionóm miejscu, wkrótce zmarła mając lat 103 i miesięcy 6. Rozpoczął Wójcicki na nowo praktykę szczęśliwie, która coraz była rozleglejsza, przy pomocy i opiece sławnego doktora Leopolda Lafontena. Praktykę wszakże miał największą między ludem warszawskim pierwszego cyrkułu, między rzemieślnikami i rybakami w nadwiślu. Przez lat piętnaście był radcą municypalnym miasta Warszawy, tak za prezydencyi Stanisława Węgrzeckiego jak i innych, bez żadnój płacy; następnie po kilkakroć obierany radcą obywatelskim byłego Województwa Mazowieckiego. Przed rokiem 1830 przeniósłszy się w Podlaskie do dóbr swoich, tam zamieszkiwał. Dotknięty wszakże boleśnie śmiercią małżonki; wrócił do Warszawy, gdzie po kilku latach doszedłszy Sędziwój starości, umarł dnia 20 Maja 1810 roku.

„TU SPOCZYWAJĄ ZWŁOKI ś. p. MIKOŁAJA ROUGET, b. pułkownika b. wojska polskiego, kawalera KRZYŻA POLSKIE(* 0 I ZNAKU HONOROWEGO ZA LAT XX. ŻYŁ LAT 67, UMARŁ D. 24- MAJA 184>7 R.“

(Piramida mata, na wierzchu krzyż).

Urodził się dnia 25 Marca 1782, w Warszawie. Wszedł do służby wojskowój 15 Grudnia

1806    r., jako porucznik do sztabu wojsk francuzkich w korpusie księcia Murata. Dnia 1 Maja

1807    r., postąpił na kapitana do korpusu inżynierów wojska Księstwa Warszawskiego. Dnia 4 Kwietnia 1809 r., mianowany poddyrektorem przy szkole applikacyjnej artylleryi i inżynierów. Dnia 25 Stycznia 1812 r., postąpił na szefa batalionu z pozostawieniem przy obowiązkach pod-dyrektora w tejże szkole. Dnia 22 Stycznia 1815 r., przeznaczony jako major do korpusu inżynierów b. wojska Królestwa Polskiego. Dnia 20 Czerwca t. r. postąpił na podpułkownika w tymże korpusie. Dnia 20 Października 1820 r., umieszczony w stopniu pułkownika w korpusie weteranów tegoż wojska. Dnia 13 Października 1835 r., w skutek reorganizacyi powyższego korpusu na komendy inwalidne, otrzymał uwolnienie od służby z pensją, i pozwoleniem noszenia munduru. Odbył kampanije w latach 1806, 1807, 1812 i 1813. Znajdował się w bitwach pod Okuniewem, Górą, Pułtuskiem i Waleridorff, w oblężeniu Magdeburga i w wycieczce pod Teschaw. W roku 1812 ozdobiony krzyżem złotym orderu wojskowego polskiego; w roku 1827 otrzymał pierścień brylantowy; w roku 1830 znak honorowy za 20 lat służby oficer-

Cmtnt. Powązk. T. IJ1.

15