Image
42

131

ostatni raz spoczywały, zachować postanowił." W tym celu, w zamku krakowskim salę jednę na drugiem piętrze przenaczył i do tej czynności Kossa uprosił, jako tego, „który się wynalezieniem i wykonaniem katafalku trudnie się raczył." Koss dopełnił tego życzenia. W następnym roku, za odznaczenie granic kraju, z woli trzech Najjaśniejszych Protektorów dokonane pod zarządem Kossa; tenże senat przesłał mu dyploma, „nadające mu prawo obywatelstwa rzeczy-pospolitej krakowskiój, w spodziewaniu, iż takowy mile od niego przyjętym będzie" (z dnia 17 Lutego 1819 roku). Wódz naczelny wojska polskiego J. C. M. Wielki Książę Konstanty, wyjednał u Cesarza Aleksandra I, że już wówczas podpułkownikowi Rossowi (dnia 15 (27) Marca 1820 roku) Monarcha ten „zezwolił łaskawie przyjąć'patent na obywatelstwo rzeczypospolitój krakowskiej, klóryto zaszczyt senat wspomniony rzeczypospolitój, z powodu odbytej tamże de-markacyi granic, jako znak wdzięczności jemu ofiarował." Towarzystwo Naukowe złączone z Uniwersytetem Jagiellońskim przesłało mu: „w dowód szczególnego szacunku" patent na członka korespondenta (dnia 16 Kwietnia 1819 roku) jak poprzednio dnia 10 Marca 1818 roku, Towarzystwo Przyjaciół Muzyki w Krakowie, mianowało go członkiem honorowym. W r. 1829 w Rozkazie Dziennym z dnia 11 (23) Czerwca tegoż roku otrzymał podziękowanie jako dyrektor nauk w korpusie kadetów. Umarł w samój sile wieku męzkiego, bo w 49 roku życia. Mogiła jego, godna do posypania kwiatami. _

Spoczywa tu w ziemi bez pomnika, brat młodszy pułkownika IgnacyJózef Koss syn Józefa i Bogumiły z Czarneckich, urodzony dnia 14 Marca 1800 w Warszawie. Dnia 1 Maja 1818 r. umieszczony przy teatrze narodowym, jako artysta dramatyczny, w podrzędnych tylko występował rolach. Dnia 10 Maja 1836 roku, mianowany dyrektorem i członkiem Dyrekcyi Rządowej Teatrów i widowisk w Królestwie Polskióm; pełnił te obowiązki do dnia 23 Listopada 1843, następnie otrzymawszy emeryturę, zmarł dnia 29 Lutego 1848 roku.

ANTONI WINCENTY MIANOWSKI.

(Spoczywa to ziemi pod katakumbami, wprott pomnika twego wnuka Antoniego, o którym wtpomnieliimy

w Tomie 2 itr. 61J.

Urodził się dnia 13 Czerwca 1743 roku, wszedł w służbę publiczną jako Instygator miasta Starój Warszawy, tegoż roku w którym Stanisław August wstąpił na tron (1764). W r. 1775 mianowany syndykiem w Magistracie miasta Warszawy; 1779 pisarzem wójtowsko-ławniczym i pisarzem Głównego Sądu Miasta Warszawy. W roku 1797 delegowany był do dzieł zjazdowych w Kommissyi ustanowionej przez trzy dwory: cesarsko-rossyjski, austryacki i pruski, nad upadłemi wówczas sześciu bankami prywatnemi w Polsce. Za czasów Księstwa Warszawskiego 1808 mianowany podsędkiem Wydziału I-go Miasta Warszawy. W roku 1820 po skończeniu 56-letniój służby publicznej, zwąllony na siłach, przyciśniony wiekiem, uwolniony od obowiązków na własne żądanie, jako emeryt nie długo używał spokoju w zaciszy domowój, bo zmarł w Warszawie mieście rodzinnóm dnia 20 Września 1822 r. mając lat 79.

17*