Image
49

438

dosłużył się stopnia, oficera, i ten dopiero zamienił w czasie pokoju na stopień audytora pułkowego, a następnie dywizyjnego, jako odpowiedniejszy wykształceniu wyższemu naukowemu. Po rozwiązaniu armii polskiej, przeszedł do służby cywilnćj, w którój postępując, w roku 4 849 był mianowany naczelnikiem sekcyi likwidacyjnej. Ciągła praca i mozolna, tak w zawodzie urzędowym, któremu oddawał się sumiennie, jak i w wolnych chwilach od zajęcia, stargała jego zdrowie i śmierć przyspieszyła. Z prac literackich mąla tylko cząstka była ogłoszóna drukiem, wyliczemy je, jak równie i te, które pozostały w rękopiśmie. 4. Synonimy polskie, ogłaszał je tak w Gazecie Polskiój (od roku 4 827), jak i w innych czasowych pismach. Za tę pracę sumienną i artystycznie obrobioną, a wypowiedzianą pięknym ojczystym językiem b. Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk, w Gazecie Polskiój, ogłosiło autorowi podziękowanie. 2. Przygotowawcze pomysły do grammatyki polskiej, (w rękopiśmie). 3. Dopełnienie i skrócenie w nowój edycyi słownika Lindego; rękopism w 6-ciu tomach. 4. Próbki wierszopiskie bajek, satyr i okolicznościowych wierszy. W tych drobnych utworach, wydatnie wybija prawość' i szlachetność charakteru tego zacnego człowieka. W tymże grobie obok ojca, spoczywa i syn jego ukochany Cezary, zgasły w 4 9-tym roku życia, i pochowany w 4 852 roku.

ADAMCZEWSKI JAK OB.

(Pochowany w ziemi, przy katakumbach, bez napitu).

Urodzony w roku 4763, w dawnóm Województwie Poznańskióm umarł na suchoty dnia 20 Czerwca 4 812, mając lat 49. Obrawszy sobie zawód służby publicznój, rozpoczął go przy kanclerzach: Mlodziejowskim, Okęckim, Garniszu, później przy wydziale wojskowym. Po rozbiorze kraju oddawszy sie całkiem naukom, był nie małą pomocą Franciszkowi Dmochowskiemu, w redakcyi Pamiętnika Warszawskiego 4804 — 4805. Przekładał wiele dzieł, a tłómaczenia jego odznaczają się dobornością języka i jędrnością stylu. Za wejściem Francuzów do Polski i utworzeniem się Księstwa Warszawskiego, mianowany Rejentem Kancellaryi Kommissyi Rządzącój, a wrokpóźniójRady Stanu i Ministrów. „Sprawował te obowiązki (mówi Augustyn Gliński) z przyznaną zdatnością i pilnością, a od współpracowników uzyskanym szacunkiem; do rzadkich bor wiem talentów, rzadszą jeszcze łączył skromność. Dobry mąż, nieskażony obywatel, nieoceniony przyjaciel, z słodkością charakteru jednał duszę mocną i żadnemi przeciwnościami nie zgiętą; dał tego dowód w dziewięciomiesięcznej ciężkiój chorobie, ciągle cierpiąc, nigdy tego nie okazał, a przekonanym będąc o blizkim zgonie, starał się tym bardzićj ukrywać boleść, aby nie smucić odwiedzających go przyjaciół (¹).“ Jako członek dyrekcyi teatru narodowego w Warszawie, zbogacił jego repertoryum wprost przekładami z francuzkiego, włoskiego, niemieckiego, jako tóż przerobionemi zupełnie albo naśladowanymi. Z prac literackich zostawił: 4. Tysiąc dni i jeden, powieści perskie przez Petis dela Croix, a Da polskie przez J. A/ w Warszawie

O Gazeta Warszawska z r. 1812 Nr. 50.