KSE6153 II L
04

52

1G48

jako Starosta nasz,- sporządzając i opatrując obrony temu miastu, a na processyej Bożego Ciała, która była w przeszłą Niedzielę po rynku, był w wieikiem podziwieniu, jako niejakie ora-culwn. Tenże powiedział ten nieszczęsny przypadek, tak jako się co działo w tym tam razie i utarczce, właśnie dziś trzy Niedziele i z taką klęską i zgubą. Utwierdzając, że to poszło za złą radą i małem sercem JMP Krakowskiego: który, by był serca nie stracił, a trwał na dobrem miejscu, kędy.się byli i okopali,, i mieli munieyą wojenną, także żywność na dwa albo na trzy miesiące, mogli się bronić, i wstręt nieprzyjacielowi uczynić; albo osobliwie musieliby byli Tatarowie ustąpić pola. JMP. Krak,owy,ki nie.chciał słuchać rady,starego żołnierza, ale osób niewiadomych.•Ustąpił z tego miejsca na gorsze (tylko taborem się tego lasu okrywszy;); a po niektórych rowach nakładł chrnściny, którędy było trudno uchodzić, zwłaszcza konnemu, którzy tak byli śeiśmeni. Owo zgoła nieśmiałość Pana Hetmana i drugim serce straciła, choć dobrym i świadomym żołnierzom. Nie mogło się dla tej przyczyny' koni używać. A między inszemi rzeczami, powiada JMP. Sieniawski, przejeżdżając między naszemi więźniami, widział JMXiędza Grotkowskiego, który dla s.wych prywa tnych przyczyni pojechał był szukać JMPana Krakowskiego; atak wpadł w sieć: a widząc., że jechał JMPan Sieniawski, wołał prosząc go o, ratunek; mówiąc w jakiej oppressyej trzymali go tamto sniatławstwo. Mnie zaprawdę żal go, gdy on nanczył się żyć cum onmi commodUatc.

26.

Andrzej^S^ołdeski Biskup Poznański do Nikoja Prymasa . ,(p zjezdzie Poznańskim)

około 17 Czerwca 1648.

In hac ealamitate mstra, kiedy nam Pan Bóg wziął Pana i zaraz domesłico et exłn-no bcllo nawiedził, radbymi się widział między WMMPanami każdej niemal godziny. Ale, jako mię złe zdrowie dotąd na miejscu detimiif, tak i tutęozna konwoka cya, która tandem skleiła się dnia^- wczorajszego prawie przy