KSE6153 II L15

363

1649

takimi i tym podobnymi Portę uwodzi konsólacyami, którą na codziennych sessyach mstri belU fiutem cotmderando słusznej od naszych czeka windykcyi. Do tego straszy ktoś, a bodaj nie Wojewoda Siedmiogrodzki, że nasz Król pojmuje Królową Szwedzką, z którą w posagu bierze Królestwo Szwedzkie: co Turkom bardzo nie na reke.

Z tej strony zaś traktują z Wenetami pokój, i już Wenetowie prezentowali. Jłegnunt Cretmse nawają; przy tem pięć kroć sto tysięcy Talerów bitych. Więc i w Dalmacji fortece i miasta wszystkie przez szablę nabyte uazad wracają. Ale tern Porta nie kontenta: bo nadto wyciąga od Wenetów Insuły forffti, i skarb, który przez pięć lat niemal na wojnę łożyli, chcą aby im Wenetowie oddali; przy tem szkody, które z okrętów tych co m faudbus maris mediterraneleżą, ponoszą, ponagra-dzali; a mimo to wszystko,! osobnego dla. Cesarza podarunku, dwa tysiące woró.w pieniędzy, coby uczyuiło milion Talerów bitych. Takowe kondycye Porta do pokoju podaje. Po^eł tuteczny ęo i dzień u Wezyra, bywa, i cum facibus et laternis pokoju szukając żebrze: i drugi Poseł z Wenecyi po pokój jedzie, którego się tu udrą paucos dies spodziewają. Ottomańscy z gwałtowną armatą gotują się na. wiosnę, dwanaście, nowych Mamszów, ga • ler wielkich robią, działa leją. Barbarienscs także na ich pomóe obiecali się stawić we trzydziestu okrętach. In summa nie wiemy co przyszła wiosna sprawi; ale conmderatis considerandis, Wenetowie etiam iniąuissimis conditiombus bez mała na pokój nie pozwolą. Ex Germania z Cesarzem JMcią de confirmanda pace mde suspicat Porta, że się snadź z Francuzem i z Szwedami pojednali. Druga, że post obtftm Pana Rezydenta, inszego tu nie widząc, i dubitant żeby dotąd przyjąć go miał. Pod ten ozaś' zaniechali żądać dwukroćstutysięcy; aby jakiej od Cesarza przeszkody nie mieli.

.JMPanu Kanclerzowi Dobrodziejowi memu, proszę, racz WMć Dobrodziej mój to oznajmić, że Porta postanowiła Hospodara Wołoskiego i Maltańskiego, i Syna Rakocego odmienić, i Tatarom pozwolili obudwu infestować. Druga, że się naszych Turcy tak boją, iż drżą słysząc,%’że się nasi z Kozakami pojednali.