KSE6153 II L05

RZECZY z ROKU 1652.

345.

Wojewoda Kisiel do Króla

z niewiadomego miejsca 23 Stycznia 16C>2,

Najjaśniejszy Miłościwy Królu!

Lubo to zawsze o mnie mspecfa fi-des była u wszystkiej Upitej, i nie zowią mnie drem, ale proditorem patriue, — ońż z tern czynie, kiedy tak każe humana ratio? Inaczej nie godzi się! (drmńora pati, sitnt sigmheat-i: pokazać się w ten czas grzć sznym, kiedy kogo kanonizują. Atoli ja, żem jest lichym Senatorem a poddanym WKMc i P. Mego Mgo, nie mogę mstiwre tego, co i samo sumienie i skrzywdzona natnra relmmre każe. Baczyłeś WKMość P. Mój Mwy dać Ukraś monitorias swoje Chmielnickiemu,,co nil boni, sed eo majus mali m ipso commo-vit et egit. Zaraz, co z tern czynić, posłał o radę; na którą niżelini się zdobył, nie mało na rekołlekcyej strawiłem czasu. Taką tedy dawałem jemu, aby się obaczył, a więcej na Boga i Pana nie targał, do końca zniszczenia. Ukrainnego nie pragnął, i przysięgi nie łamał. Kie wiem-że, jeżeli kontent z tego będzie. Widzę mu to WKMci P. Mego Mwego niesmaczne pisanie., nowe zapały, gorące zamysły, i prędką odmianę w nim sprawiło: bogdai się i na runie za taką życ-zliwośę nie oburzy, i radą moją przed wszystkiem Koza-ctwem potrząsać będzie, sitcie intentioui et no-vitati sapiendo. A jakom wyrozumiał z pisania jego, którego nie tając przed WKMcią P. M. Mym kopią posyłani, że prędko

0    Tatarów postara się, nie na deskkńum WKMci P. Mego Mgo, ale ad mentem sitom na dalszy ucisk ojczyzny przyprowadzi

1    przywiedzie. Świadkiem tego są'częstb'pisania samego Hanu