Magazyn6g301

669

INDOCHINY — INDOCHINY FRANCUSKIE

Poziom gospodarki w I. jest bardzo nierówny. Na terenie tego kraju można właściwie śledzić wszystkie jej typy, poczynając od prymitywnej gospodarki łowieckiej i plemion górskich, poprzez prymitywną technicznie, lecz niezwykle wydajną gospodarkę rolną cywilizowanej części ludności, aż do wzorowej gospodarki plantacyjnej, prowadzonej przez Anglików (na Ma-lacce) i Francuzów (w I. Francuskich).

Pod względem komunikacyjnym I. przedstawiają się nieporównanie gorzej niż sąsiednie Indje. Dobrą sieć drogową posiadają tylko nieznaczne obszary, przeważna część tego kraju natomiast dróg w europejskiem znaczeniu nie posiada zupełnie. Długość in-dcchińskich linij kolejowych, przeważnie wąskotorowych, wynosi zaledwie około io tys. km. Większość z nich prowadzi wzdłuż wybrzeży, a jedynie kolej birmańska i syjamska, wykorzystujące południkowe obniżenia między górskie, sięgają w głąb lądu. Linji prowadzącej wpoprzek półwyspu niema dotąd żadnej. W warunkach tych wielką rolę komunikacyjną odgrywają rzeki, nie rozwiązujące zresztą z racji swych kierunków południkowych problemu komunikacji wpoprzek półwyspu. Duże też znaczenie ma przybrzeżna żegluga morska, szczególnie silnie rozwinięta przy wybrzeżu wschodniem. Wspomnieć tu też należy o zamierzonem przez Japonję przekopaniu kanału przez półwysep Malaj ski (na tery-torjum Syjamu), którego realizacja skróciłaby drogę z m. Południowo-Chińskiego do zat. Bengalskiej o przeszło 2000 km, osłabiając zarazem znaczenie twierdzy Singapur.

Przemysł w I. jest bardzo słabo rozwinięty i ogranicza się do nielicznych rafinery j nafty (w Birmie), łuszczarni ryżu oraz tkalni jedwabiu (w Tonkinie) i bawełny (w Kambodży), ześrodkowanych w większych miastach półwyspu. Wspaniale natomiast rozwinięte jest rzemiosło, którego wyroby często cechują wysokie walory artystyczne.

Handel wewnętrzny, jak i zagraniczny I., jest dobrze rozwinięty i główne porty półwyspu wykazują znaczny ruch statków.

4. Podział polityczny. Politycznie I. dzielą się na: Birmę (604744 km³ pow. — 14667 tys. mieszk.), wchodzącą w skład Indyj Brytyjskich, niepodległy Syjam (52930 km³ pow. — 12700 tys. mieszk.), Indochiny Francuskie (740 400 km³ pow.

— 21 452 tys. mieszk.), posiadłości i protektoraty francuskie oraz Malakkę (144 760 km² — 4267 tys. mieszk.), kolonję Anglji.

Literatura: Gumplotcicz WA^ja południowa. „Wielka Geograf ja Powszechna*\ Trzaska, Evsrt_f M'ichak2d. Warszawa 1935.— Reclus E.t Noucdla Giographie Unicerselle. t. VIII. Pasie 1883. — Vidal de la Blachę P. et Gallois L.: Giographie Uni-rersdle, t. IX. Par s 1929.

Włodzimierz Kowalski.

Indocniny Francuskie.

I. Geograf ja i stosunk. gospodarcze. i. Położenie i obszar. 2. Części składowe. a) Tonkin. b) Annam. c) Laos. d) Kambodża. e) Kochiachina. 3. Stosunki gospodarcze. 11. Historja i sprawy polityczne. 1. Uwagi ogólne. 2. Kambodża. 3. Czampa. 4. Laos. 5. Annam. 6. Ustrój współczesny lndoclain.

I. Geografja i stosunki gospodarcze.

1.    Położenie i obszar. I. F. (L’Indochine Franęaise) zajmują wschodnią część półwyspu Indochińskiego. Granicę południowo-zachodnią i wschodnią I. F. stanowi morze Południowo-Chińskie, zachodnią Syjam i Indje Brytyjskie, północną Chiny. Powierzchnia I. F. wynosi 740 400 km^a; liczba ludności 21 452 tys. osób (1931 r.). Większość mieszkańców I. F. stanowią Annami-ci (65%), po nich najliczniejsi są Kambodżanie (16%). Pozostały odsetek przypada głównie na półdzikie plemiona górskie, zwane Moi, oraz na Chińczyków. Europejczyków, prawie w^ryłącznie Francuzów, mieszka w I. F. zaledwie 42000. I. F. składają się z 5-ciu, w różnym stopniu politycznie od metropolji zależnych krajów: Kochinchiny, Kambodży, Annamu, Tonkinu i Laosu.

2.    Części składowe, aj Tonkin. Najbogatszą i najważniejszą z owych krain jest Tonkin (115700 km² pow. — 8096000 mieszkańców). Zajmuje on dolinę rzeki Song-Koi, fizjograficznie dzieląc się na Tonkin Górny i Dolny. Tonkin Górny jest krainą górzystą (do 2000 m n. p. m.), bardzo wilgotną (średni opad roczny wynosi około 3 000 mm) i silnie zalesioną. Nieliczną ludność stanowią, stojące na niskim poziomie kulturalnym, plemiona górskie (Moi). Tonkin Dolny, położony w rozległej delcie Song-Koi, jest krajem nizinnym, o glebach żyznych, i ciepłym, bardzo wilgotnym klimacie. Skupia on całą kulturalną część ludności tego kraju, a gęstość zaludnienia sięga tu 400 osób/km”. Trzon ludności stanowią Annamici, wielu tu jednak jest i Chińczyków. Podstawą bytu ludności jest rolnictwo, w którem dominującą