Magazyn66601

762

LUDNOŚĆ

Dane te oparte są na statystyce przedwojennej, podział według krajów pochodzenia odpowiada więc przedwojennym granicom politycznym. Wykazują one stopniowe przesuwanie się ognisk emigracyjnych Europy z zachodu na wschód i południe, z Anglji, Niemiec, krajów skandynawskich do Włoch, Polski, Rosji, Austrji i t. d.

Inne kraje Ameryki w rozpatrywanym okresie miały również charakter wybitnie immigracyjny, chociaż masy immigrantów, które się do nich kierowały, były znacznie skromniejsze; dodać należy, że i statystyki tych krajów są naogół znacznie mniej dokładne (z wyjątkiem Kanady).

Jak już wspominaliśmy, Kanada wykazywała w XIX stuleciu raczej przewagę emigracji nad immigracją:

TABL. 15 . EMIGRACJA I IMMIGRACJA W KANADZIE.

Okresy	Emigracja	Immigracja	Różnice	Emigracja	Immigracja	Różnice
	W tysiącach osób			Przeć, rocznie na 1 000 mieszkańców
1821—1830		82
1831—1840		250
1841—1850	.	346
1851—1860	.	278
1861—1870	373	179	—194	11,2	5.4	— 5.8
1871—1880	427	343	- 84	10,9	8,8	- 2,1
1881—1890	922	886	— 36	20,2	19.4	— 0,8
1891—1900	402	322	— 81	7.9	6.3	— 1,6
1901-1910	866	r 848	J-982	13.8	*9.3	+15.5
I9II-1915	1 035	1 382	+ 347	27	36	+ 9
1861—1915 1821—1915	4°25	4    959 5    915	+ 934

W świetle tych danych Kanada wygląda raczej jak kraj tranzytowy niż jak kraj immigracyjny. Rzeczywiście, dane spisów ludności w Kanadzie i w Stanach Zjednoczonych dają pod tym względem obraz niezmiernie charakterystyczny. Oto np. spis r. 1921 wykazał w Kanadzie 1 956 tys. osób urodzonych zagranicą, z czego 855 tys. przybyłych do Kanady w latach 1911 do 1920 — 742 tys. przybyłych w latach 1901—1910 i 332 tys. przybyłych przed r. 1901. Z drugiej strony pełna liczba immigrantów do Kanady w latach 1911 do 1920 wyniosła 1 781 tys. osób, dla okresów wcześniejszych dane podaje tabl. 15. Liczba osób urodzonych zagranicą według spisu r. 1911 wynosiła 1 587 tys., zwiększyła się więc w ciągu dziesięciolecia tylko o 369 tys.; wynika stąd, że 1 412 tys. osób, urodzonych poza Kanadą, bądź zmarło w Kanadzie, bądź też wyemigrowało w ciągu tego okresu; z liczby tej przynajmniej 400 tys. przypadało na immigrantów, przybyłych przed r. 1911, a bliższa analiza wykazuje, że dalsza emigracja (przeważnie do Stanów Zjednoczonych) następuje nieraz po długoletnim pobycie w Kanadzie.

Zbliżone do Kanady rozmiary immigracji brutto, ale znacznie większe nadwyżki immi-gracyjne wykazuje Argentyna; dane statystyczne istnieją tu dopiero od połowy XIX stulecia, jednakże, jak się zdaje, immi-gracja w okresie wcześniejszym była stosunkowo niewielka.

TABL. 16. IMMIGRACJA DO ARGENTYNY PRZED WIELKĄ WOJNĄ (w tysiącach osób)

Okresy	Immigracja
	Brutto	Netto
1856—1860	20	II
1861—1870	160	77
1871—1880	261	85
1881—1890	841	638
1891—1900	648	320
1901-1910	1 764	I 120
1911—1915	I 012	324
1856—1915	4 7°^6	2575

Liczby te dotyczą tylko cudzoziemców; można mieć pewne zastrzeżenia co do ich kompletności, gdyż np. w r. 1910 szacowano liczbę cudzoziemców, mieszkających w Argentynie na 2,4 miljonów z czego 930 tys. Włochów (40%), 830 tys. Hiszpanów (35%) i 200 tys. obywateli republik Ameryki Południowej (9%).

Następne zkolei miejsce jako kraj immigracyjny w Ameryce zajmuje Brazylja. Fragmentaryczne dane dla pierwszej połowy