Magazyn6 4501

941

MIĘDZYNARODÓWKI — MIĘSO

ostatni stawiali warunek, aby pierwsi nie byli dopuszczeni do wznowionej międzynarodówki; na podobnem stanowisku stanęli socjaliści francuscy. Skutkiem tego do porozumienia nie doszło. Dopiero w roku następnym (1920) przełamano te trudności i wkońcu doszło do porozumienia: II międzynarodówka została wznowiona. Istnieje ona dotychczas. Charakter jej podobny jest do przedwojennej, z tą tylko różnicą, że stronnictwa socjalistyczne po wojnie znalazły się w położeniu o wiele lepszem niż przed nią i w niektórych państwach zajęły stanowisko dominujące. Wogóle zauważyć należy, że tam gdzie demokracja została ustalona, jak w państwach skandynawskich, w Holandji, Belgji, Anglji oraz Francji — stronnictwa socjalistyczne znalazły mocny grunt; rozwijają się normalnie, zarazem jednak stały się współpracownikami swych państw i kierują się realizmem politycznym, nie trzymając się ściśle marksizmu. W krajach innych, gdzie demokracja była bardzo świeżej daty, pozycja ich jest nieustalona i trudna, a w krajach o rządach wyraźnie autorytatywnych bardzo ciężka, w Niemczech i Włoszech katastrofalna, jak również w Rosji, w której bolszewizm, występujący pod pozorem komunizmu, socjalistów właściwych prześladuje.

4.    III międzynarodówka (komunistyczna).

Łączy ona komunistyczne partje powojenne i powstała w 1919 r. z inicjatywy bolszewickiej Rosji, a raczej jej rządu, który finansuje i popiera komunistów różnych państw. Ta międzynarodówka więc właściwie jest fikcją, gdyż zależy całkowicie od rządu sowieckiego, którego taktyka się zmienia. Rząd sowiecki nieraz posługuje się nią jako swem narzędziem, nie bierze jednak formalnie odpowiedzialności za jej działalność. Omawianie jej poczynań obecnie nie jest możliwe, brak bov 1 :m właściwych źródeł. Te, które są drukowane i dostępne dla ogółu, nie zawierają am całkowitego, ani dokładnego przedstawienia działalności tej międzynarodówki. Działa ona nietylko w Europie, lecz także w Azji i w innych częściach świata, bardzo często w ukryciu.

5.    IV międzynarodówka. IV międzynarodówka powstała po rozłamie w łonie bolsze-wizmu, dokonanym przez Trockiego; grupuje ona jego zwolenników. Jest jednak całkowicie zakonspirowana z powodu obawy przed agentami Rosji sowieckiej, w samej zaś Rosji, musi się tern bardziej ukrywać.

6. Międzynarodówkr 2¹/₂. Przez czas krótki po wojnie światowej istniała międzynarodówka, zwana 2¹/* z tego względu, że stanowiła coś pośredniego pomiędzy Il-ą i Ill-ą. Teoretycznie i praktycznie szła dalej niż II, ale nie tak daleko jak III. Powstała z inicjatywy austrjacko-niemieckiej socjaldemokracji; solidaryzowały się z nią niektóre inne stronnictwa socjalistyczne, jak niezależni niemieccy socjal-demokraci, angielska niezależna partja pracy, szwajcarscy socjaldemokraci i niemieccy w Czechosłowacji. W parę lat później międzynarodówka ta upadła, a uczestniczące w niej stronnictwa przyłączyły się do II międzynarodówki.

Literatura : OuŁUautne James: V Internationale. Pani# 1906— 1910. — Jack L.t Die JntemationaZi. Leipiig 1904. ~~ Hoth-stein Th. A.: Une (poęue du mouwment oumier anglais. Paru 1929.

Ludwik Kulczycki.

Mięso.

i. Spożycie mięsa. 2. Akcyza

1. Spożycie mięsa. M. jest jednym z podstawowych składników pożywienia. Zawiera stosunkowo duże ilości białka. Jednakże białko tutaj jest znacznie droższe od białka zawartego w pokarmach roślinnych. Dlatego też społeczeństwa biedniejsze spożywają głównie białko roślinne, a spożycie m. zwiększa się w krajach bogatszych. Spożycie m. np. w Stanach Zjednoczonych dochodzi do 68,7 kg na i mieszkańca, w Anglji — 52 kg, w Niemczech — 51 kg, w Polsce — 21,6 kg, a w Rumunji — 15,6 kg.

W środowiskach biednych spożycie m. jest nieduże i ograniczone do niektórych pór roku. Ludność zajmująca się np. pasterstwem spożywa m. głównie na jesieni — podczas masowego uboju; w innych okresach spożywa m. od sztuk padłych, dobitych, bądź też dziczyznę. Tutaj odczuwa się brak m. świeżego, a to wskutek braku urządzeń chłodniczych, nieumiejętności konserwowania. Dawniej m. od dużych sztuk nie mogło być spożyte w krótkim okresie czasu, łatwo bowiem ulegało zepsuciu. Lodownie są wynalazkiem stosunkowo późnym, solenie m. wymaga dużego nakładu gotówki na sól, a przez wędzenie następuje strata na wadze, co znów podrażało jeszcze