Magazyn 565

0

CZUKCZE 259

ubranie jeszcze nie wyschło, u-siadł, jak był, przy stole, gdzie przyjaciele pili herbatę, zabrał się także do jedzenia, przyczem gadał coś wciąż bez końca w swem reniem narzeczu, ukazując białe, duże zęby w szczerym uśmiechu. Przed odejściem znowu rękę z wyrazem wdzięczności na ramieniu Stefana położył, powiedział: »brat!« i obiecał, że przyprowadzi do niego i matkę i ojca i żonę.

—    I Buzę przyprowadź, i Łopatkę, i Kituwję.

Twarz Czukczy spochmurniała na chwilę.

♦

—    Dobrze... i Buzę i Łopatkę. Będziemy wódkę pić... — rzekł w miejscowym rosyjsko-czukoc-kim żargonie.

*

17*