Magazyn 508

202 WACŁAW SIEROSZEWSKI

—    Kozice!

—    Nie, kozice tędy schodzą... tym »jarekiem«.

Piotr wskazał im dzikie strome wąwozisko, zbiegające pod kątem do głównego przesmyku.

—    Chodźmy!... Trzeba miejsce obejrzeć... Tylko nie ważyć mi się stukać!

Trochę dalej »j arek * rozszerzał się i tworzył kotlinę o prostopadłych ścianach. W ścianie przeciwległej na wysokości dziesięciu sążni widać było otwór, jak brama wyrzeźbiony przez wody. Biała, poszczerbiona masa wapienia wyginała się, tworząc występ w kształcie balkonu, po za którym w głębi ukazywały się jeszcze dziksze, jeszcze bardziej spiętrzone skały.

—    Ach, gdyby tu wyszedł!...