Magazyn 5
36

13° WACŁAW SIEROSZEWSKI

—    Ach, daj mi pokój! Nie położę się. Przecież musi ktoś zostać na straży.

—    To prawda! Ale co wtedy będzie?

—    Przestaniesz ty, smyku! Mów dalej pacierz, bo dam ci klapsa.

—    Klapsa?... Ale przecież dalej zawsze ze mną mówiła mama.

Piotruś ukląkł obok brata i głośno odmówił z nim modlitwę, poczerń pocałowali się. Mieczyś położył się posłusznie na pościółce z mchu i przymknął powieki. Piotruś siadł poważnie u ognia. Ogieniek ledwie się tlił. Wielkie, czarne cienie drzew milczących i nieruchomych, otaczały ich zwartą ścianą; w górze, przez kosmate ich konary, blado migotały gwiazdy.