FizykaII16201

156

podstawy walca, powstanie kolo, środkowem nazwane, które w danym wypadku przetnie krzywicę, walcową w czterech, równo od siebie oddalonych punktach, dzielących ją. na cztery zupełnie równe części: dwie noq i ptir, leżące nad tem kołem, a dwie qkp i rrn, leżące pod niem. Jeśli się to koło vqpr wyprostuje {Fig 69), kyzy wica walcowa staje się linią wstaicmcą. Ażeby

tę ostatnią wprost wykreślić, potrzeba tylko rozwinięty w prostą linię obwód walca nn, podzielić na cztery równe częścł iwśiodku każdej z nich postawić prostopadłe w, vk i t. d. na przemian to do góry, to na dół poprowadzoną, której długość równa jest połowie dalekości drgania piouowego. Jeśli ta jest większą lub mniejszą od poziomej, wówczas prostopadłe w mowie będące, są większe lub mniejsze od promienia koła, którego wyprostowany obwód jest nn w fig. 69. Punkta u, o, q, fr, p, i t. d. nie wystarczają jeszcze do ścisłego wykreślenia linii wystawowej. Do tego potrzeba mieć więcej takich punktów, które się wynajduje, dzieląc odstępy ».v, w/, qv, i t. d., każdy na dwie równe części i stawiąc w punktach tym sposobem otrzymanych prostopadłe, jak np. w punkcie !. prostopadłą tu — A. _sin 45° = 071 .1, jeśii A oznacza d'ugość sq. Krzywica na fig. 69 odpowiada zresztą, jak to już wyżej wspomniano, przestankowi oktawy. Z równą jednak łatwością da się też krzywica wstawo-wa dla każdego innego przestanku akustycznego wykreślić. Gdy się na papier przeniesioną i nożycami z niego wyciętą na odpowiedni walec szkłanny nawinie, a potem po granicy szablonu