FizykaII17801

172

czyli ze względu na § 17, kładąc zamiast d ¹ e wartości, także

jeśli // wystawia ciśnienie, w metrach rtęci wyrażone, pod któ-rem powietrze zostaje, S gęstość rtęci, s gęstość powietrza, h

pomnożyć należy, chcąc otrzymać chyżość ruchu falowego. Dla liczby drgań N mamy tedy wyrażenie

Ponieważ wargowy kouiec rury jest miejscem, gdzie się ruch drgający tworzy, a przy nakrywce jćj zawsze węzeł drgania powstać musi, więc w nakrytćj piszczałce nie mogą istnieć stojące drgania, których fale mają długość równą długości rury, gdyż wtedy ruch odbity niweczyłby co chwila falę, na nowo przy wardze powstającą. Jeśli tedy wskutek silniejszego dmuchania przez nóżkę piszczałki uderzenia przy szparze wargowej raźniej po sobie następują, żadne stojące drgania w rurze nie powstaną, skoro się ruch aż do górnej nakrywy rury w tym samym czasie posunie, w którym pierwsza warstwa połowę digania wykonała, t. j. gdy od rzeczonej nakrywki i od warg rozchodzą się naraz w rurze albo góry albo doły falowe; albowiem wówczas utworzyłaby się stojąca fala, długości rury, zatćm musiałby przy samej wardze powstać węzeł drgania, czyli miejsce ciągłego spoczynku. Jeżeli zaś te uderzenia tak prędko po sobie następują, iż ruch drgający dopiero wtedy dostaje się do górnego dna rury, gdy pierwsza warstwa odbyła już ³/₄ cz. swego drgania, zatem od tej starć, ściany góra fali, a zarazem od wargowego otworu druga połowa jej dołu rozchodzi się, wówczas tworzące stojące fale, których długość wynosi ²/₃ cz. długości rury; w rurze powstaje węzeł drgania w odległości ¹/₃ cz. tćj długości od otworu wargowego, a przy nim samym ustala się środek fali stojącej, czyli tak zwane maximum drgania. Czas pełnego drgania w tćj fali

_ M 1 _ M

¥' T~Jv ’