2906542507

17] FITOCHROM 217

chromu P_Fr, nie mierzona ze względu na niską czułość stosowanych spektrofotometrów.

Mechanizm fotokonwersji fitochromu badano w doświadczeniach in vitro, na wyizolowanych i oczyszczonych preparatach barwnika (20,21, 59). Jak wspomniano uprzednio, chromofor fitochromu jest tetrapirolem zawierającym w swej cząsteczce cały szereg wiązań podwójnych. Stwie-dzono, że podczas fotokonwersji fitochromu P_R w fitochrom P_FR ilość sprzężonych wiązań podwójnych wzrasta z 7 do 10. Cząsteczka fitochromu P_R zawiera dwa centra asymetryczne, które ulegają zanikowi po przekształceniu w formę absorbującą światło dalekiej czerwieni (20). Foto-konwersja fitochromu następuje tylko wówczas kiedy chromofor związany jest z białkiem, lecz nieznane są dotąd molekularne mechanizmy ich oddziaływania. Chromofor łączyć się ma z białkiem kowalencyjnie za pomocą grupy etylidenowej (20). Szereg badaczy wiąże przemiany fotochemiczne ze zmianą konformacji białka. Można jednak przyjąć, że foto-konwersja fitochromu wynika ze zmian w strukturze zarówno chromo-foru jak i części białkowej (Ryc. 3).

Ryc. 3. Zmiany strukturalne podczas fotokonwersji fitochromu (21).

Fotokonwersje fitochromu są procesami wieloetapowymi i obejmują kilka substancji pośrednich, różniących się od siebie zarówno konfiguracją orbit elektronowych, jak i rozmieszczeniem atomów wodoru (20). Badania za pomocą spektroskopii błyskowej wykazały, że fitochrom P_R traci prawie bezpośrednio po naświetleniu światłem czerwonym maksimum