page0072

‘62

trzeba jej zmysłów i ciała, by mogła wejść w zetknięcie ze światem umysłowym. Więc ze względu na jej wyższą działalność dusza domaga się połączenia z ciałem na to, by znaleść warunki jak najlepiej zastosowane do rozwinięcia swych zdolności intelektualnych — dlatego to połączenie duszy z ciałem nazywa się n a-turalnem.

Czy wynika stąd, że odłączenie byłoby dla niej stanem nienaturalnym, co w języku dawniejszej szkoły nazwanoby „pogwałceniem¹⁴? Nie; takie „pogwałcenie¹⁴ ma miejsce tylko wtenczas, gdy jakaś przyczyna zewnętrzna narzuca pewnemu jestestwu stan niezgodny z jego naturą.

Otóż stan odosobnienia dla duszy wynika z rozkładu całkiem naturalnego ciała, z którem czasowo była złoczoną. Zatem stan rozłąki nie jest dla duszy stanem pogwałcenia lub przeciwnym naturze w ścisłem tego słowa znaczeniu. Wszelako prawdą jest, że ten stan jest mniej naturalnym od stanu połączenia.

Dusza rozumna, pozbawiona usługi zmysłów, nie jest skazana na bezczynność, nie jest niezdolną do samoistnego istnienia, a Bóg może zawsze dać jej pojęcia umysłowe (species intel-ligibileś).

W innej rozprawie dojdziemy do wniosku, opierając się na ogólnem prawie celowości wewnętrznej istot, że szczęście zupełne duszy domaga się złączenia jej z ciałem zmartwychwstałem.

http://rcin.org.pl