page0085

77

byc godnym tego dostojeństwa* i Drzewicki wezwany' zaraz został na gnieźnieńską, stolicę. Lecz wkrótce umarł, a znowu na prośbę Tomickiego, jego siostrzeniec Krzycki otrzymał arcybiskupią godność.

Zdawało się, że król Zygmunt patrzy tylko przez oczy krakowskiego biskupa, który rzeczywiście był jego panowania ozdobą. Oba razom ku starość’ słe chylili, lecz biskpp wyprzedzi¹ swego monarchę na drodze do wieczności. Właśnie Zygmunt wydawał córkę swoją Jadwigę za elektora brandeburskiego, kiedy Tomicki chory na febrę p rzybył z zamku swego kieleckiego do Krakowa, na weselne obrzędy. Jeszcze raz przyj mowal króla uroczyście na czele kapituły w katedrze, lecz zaraz potem położyć się musiał i odwiedziny elektora brandeburskiegc już przyjął w łóżku. Widocznie siły go opuszczały, a jednak w senacie działo się ieszcze po jego rozumie.

Spisał testament i opieczętowany kazał odnieść do kościelnego skarbca. Przyjął sakra,menta ze skruchą, odpuszczając szczerze tym co mu przewinili; potem kazał zwołać y/szystKich domowników i przepraszał każdego z osobna, uniewinniając się, jeżeli ich wczemkolwiek mimowolnie o-braził. Wierna drużyna żałosr.emi oblewała się