page0086

- 85 -

W kilka dni po tćj rozmowie z Babunią zdarzyło się, iż Staś z ojcem swoim i innymi chłopczykami poszedł do boru. Dzieci rozbiegły się po krzakach, śpiewały, krzyczały, i rozswywoliły się na dobre. W borze tym był bardzo głęboki parów kędy na dnie płynął strumyk. Stasiowi przyszło do głowy drapać się na wysoką ścianę parowu, zkąd mógł widzieć pod nogami swemi ojca i innych towarzyszy; to zaś najbardziej go bawiło że się wydawali tacy maleńcy. Ojciec' posłyszawszy głos i klaskanie Stasia na tćj wysokości, przeląkł się o niego, i zaczął wołać aby na brzeg się nie zbliżał, albowiem po deszczach ziemia rozmiękła, łatwo mogła się pod nogami usunąć. Staś posłuszny rozkazowi ojcowskiemu już miał się cofnąć, kiedy nagle brzeg się pod nim załamał, i biedne dziecko toczyło się z ogromnej wysokości ku ostrym kamieniom, leżącym na dnie parowu. Nieszczęśliwy ojciec załamał ręce, pewny że mu się dziecko zabiło, skoczył jednak jak mógł najprędzćj, w nadziei uratowania go; — a gdy przybiegł na miejsce — aż oto! Staś wyskakuje z krzaku, który go gałęziami swemi zatrzymał—wprawdzie bardzo przestraszony, w glinie obwołany, i z nie-- 8