page0090

82

wdzięczności i żalu do grobu mu towarzyszyły, bo i on wielu strapionych pocieszył, wiele ubogi -j młodzieży na ukształconych i pożytecznych ludzi wyprowadził. Wszyscy znakomici ludzie współcześni, jak Hozjusz, Kromer, Górnicki, sprawiedliwemu pochwałami oddają cześć jego zasłudze. Łubieński przydaje jeszcze (w żywotach bL skupów Płockich) c jego sumienności w dochowaniu tajemnicy. Co do tego przytaczają słowa Stańczyka błazna królewskiego:

„Dwóch jest w Polsce, którzy prawdy nigdy nie mówią, to P^:otr Gamrat i Samuel Maciejowski; ten bo choć wszystko wiedział zdawał się jakby nie wiedział, a Gamrat choć nic nie wiedział, prawił jakby wszystko wiedział najlepiej^

Zakończmy wyrazami, którem' go król Zygmunt I. w Rzymie na biskupstwo krakowskie polecił:

„Którekolwiek przymioty godne są biskupa, tenii Bóg Samuela obłicie obdarzył. Nie upatrzyłem w nim dotąd nie tylko występku żadnego, ale podejrzenia o nim. Od wszelkiej umysłu lekkości, albo płochości w obyczajach nikt dalszym nie jest nad niego. Pierwszy to biskup z królestwa naszego za naszej pamięci, który nie