page0092

82

Posadźmy magnetyzowanego na krześle i umocujmy mu ręce do krzesła, przyciśnięciem naszemi rękami. Jeśli następnie każemy chodzić naszemu medium, zobaczymy nie możność oderwania rąk od krzesła — a zmagnetyzowany chodząc, będzie ciągnął za sobą krzesło, jak ślimak swą skorupę (Doświadczenie Heidenbeina).

Zestawiwszy dwie osoby do siebie plecami— jeśli obie podlegają wpływom magnetyzerskim, spowodujemy niemożność oderwania się ich od siebie. Jeżeli zaś tylko jedna osoba podlega wpływowi magnetyzera—to zalecając, aby druga chodzić zaczęła, zobaczymy, że zmagnetyzowany nie mogąc się oderwać od tamtćj osoby, będzie za nią tyłem postępował— nagłe usunięcie się osoby wolnej, spowodowałoby upadek zma-gnetyzowanego w tył.

Krótko mówiąc, nie ma pozycyi w którejby nie można było ubezwładnić woli magnetyzowanego, położony będzie leżał, posadzony będzie siedział i t. d. Nie ma tćż i czynu do spełnienia którego nie możnaby go zmusić. I tak, możemy paroma ruchami niżej kolan, zmusić go do klęknięcia; jeden lub dwa ruchy więcój, staną się przeszkodą dla niego do podniesienia się z ziemi.

Nader pouczającem jest doświadczenie na mięśniach, dowodzące, że dla wywołania skurczów,