page0093

85

Repsoid — Resorbcyja

Frauenhofer a i Reichenbach’a. Zbudował później wiele innych narzędzi, które zyskały uznanie, lecz sikawki ogniowe jego konstrukcyi zjednały mu największą sławę, jako uznane za wzorowe. W urzędowaniu swojem był odznaczającym się; zginął od walącego się muru w czasie pożaru 14 Stycznia 1830 r.

Repnlsyja (z łacińskiego repulsio odpychanie}. Jeżeli na dwa ciała działa jedna lub więcej sił w ten sposób, że one dążą do oddalenia tych ciał od siebie, natenczas działania tychże sił nazywamy repulsyją czyli odpychaniem. Takie działanie wystawie sobie możemy łącząc z sobą dwa ciała za pomocą sprężyny dążącej do rozwinięcia się. Przeciwnie attrakcyją czyli przyciąganiem nazywamy skutek działania sił dążących do zbliżenia dwóch ciał do siebie: siły zaś same w pierwszym razie zówiemy przy ciągającemi a w drugim odpychającemi. W naturze dostrzegamy ciągłą walkę między siłami przycią-gającemi i odpychającemi, a z równości tych sił wynika w świccie równowaga. Siły te wszędzie zarówno działają, dostrzegamy ich skutki w biegach ciał niebieskich równie jak w równowadze najdrobniejszej cząstki materyi. Bieg ciała poruszającego się po linii krzywej, pochodzi od działania dwóch sił przynajmniej, a mianowicie jednej siły rzutu czyli popchnięcia, w skutek której toż ciało poruszałoby się w kierunku podziałania tej siły po linii prostej i drugiej siły przyciągającej toz ciało do pewnego punktu. Ciało takie w drodze swejej dąży do poruszania się po stycznej do linii krzywej; w ruchu więc krzywo-kreślnym dostrzegamy siłę dążącą do oddalenia ciała od punktu około którego ono bieg swój odbywa i ta siła odpychająca zowie się odśrodkową, która w biegu ciał niebieskich równoważy się silą przyciągania dążącą do zbliżenia tyoh ciał do siebie. Oprócz takiej siły odpychania, są jeszcze inne siły tego rodzaju, zachodzące między ciałami w skutek działania na me elektryczności, magnetyzmu, ciepła i światła (ob. te artykuły}.

Reqniem, zowie się w Kościele rzymsko-katolickim uroczyska msza żałobna, odprawiona i odśpiewana na cześć zmarłej osoby, a poczynająca się od wyrazów: Reąuiuem acternam dona ei Domine. Po wstępie tym następują inne części, jako to: Die.s irae, Domine, Sanctus i Agnus Dei, do których częstokroć dołącza się Bencdiclus, Lux aeterna i Libera. Pod względem muz> ki, słynne są msze żałobne: Mozarta, Jomelli’ego, WinteFa, Cherubini’ego, Meukomnda, Vogler’a i Eybler’a. W Polsce pisali reąuiem: Kozłowski, Lessel (na głosy i orkiestrę), Elsner (na głosy mezkie i narzędzia dęte) i Brzowski.

Resel (po niemiecku Rósselj, miasteczko w dawnem księztwie warmińskiem nad jeziorem Zajnern, 1241 r. założone. W r. 1520 tatarzy zapędziwszy się aż pod to miasto, pobici na przedmieściu, 600 trupa zostawili i uciekli. Był tu zamek książąt Warmińskich, oraz kościół z klasztorem augustyjanów.

Reskrypt, pismo urzędowe władz administracyjnych wyższych, jak mini-steryjów, komissyj, słowem władz mających w danym interessie prawo ostatecznej decyzyi, lubo od takowej służyć może appellaeyja.

Resonans, odbicie tonu; wyrażenie stosujące się do ciała brzmiennego w instrumencie muzycznym, jak np. korpus czyli daszek skrzypiec (table d’har-monie), deka brzmienna przy fortepijame i t. p. Jeżeli ciało takowe doskonale głos odbija czyli wiruje, mówi się: że ma dobry resonans.

Resorbcyja, tak nazywają szczególny rodzaj absorbcyi czyli chłonie-nia (ob.). Układ naczyń krwionośnych i limfatyeznyeh, posiada w wysokim stopniu zdolność chłonienia i drogą endosmozy wszędzie, gdzie tylko naczynia dochodzą, ciała płynne w organizmie znajdujące się wchodzą do naczyń. Mówiąc o ciałach wchodzących do naczyń drogami zwyozajnemi i w stanie nor-