page0107

99

Sohlanglweit — ScLlayer

nalił wiele narzędzi oftalinologicznych, a w roku 1826 założył instytut oftal-miczny. Adolf urodził się 1829 r. Herman zas 1826 r. w Monachijum; oba-dwaj otrzymawszy staranne wychowanie i ukończywszy miejscowe gimnazy-jum, bardzo wcześnie oddali się samodzielnym badaniom naukowym. Spostrzeżenia nad różnorodnemi zjawiskami fizycznemi dokonane w latach 1846, 1847 i 1849 ogłosili w dziele: Untersachungen uber die physikalische Ge-ographie der Alpen (Lipsk, 1850). Po wypracowaniu tego dzieła zwiedzili \ngliję i Szkocyję, zatrzymali się czas niejaki w Berlinie iwr. 1851 udali się w Alpy. Tutaj 23 Sierpnia 1851 r. pierwsi wdarli się na szczyt Monte Bosa, którego wysokość na 14,284 stóp podali. Przez lata 1852 i 1853 Adolf pracował nad geologicznym planem Alp bawarskich i habilitował się w Mona-chijum, Herman zaś przez ten czas miewał odczyty na uniwersytecie w Berlinie z meteorologii i gegrafiii fizycznej. Wypadki wspólnie dokonanych spostrzeżeń ogłosili w dziele: Neiie Unłersuchungen uber die physikalische Geographie und die Geologie der Alpen (Lipsk, 1854), zawierającem mnóstwo zajmujących faktów, w którem i trzeci brat Robert zamieścił swoje geologiczne badania. Uznanie w kraju i zagranicą usług przez Schlaginweifówr nauce oddanych sprawiło, że na zalecenie Alex. Hamboldfa, trzej bracia Adolf, Herman i Robert otrzymali od dyrektorów Kompanii Wschodnio-Indyjskiej po-ruczenie dokonania podróży naukowej do Indyj Wschodnich, w którą w środku roku 1854 udali się i której rezultaty ogłosili pod tytułem: Resulfs of a scienti-fic missbn to India and High Asia, undertaken between the years 1834 and 1858, by ordre of the court ofdireclors of Ihe honourable East India company (2 tomy, Lipsk, 1862). Adolf urn. w r. 1858 w Kasgar.

Schlangenbati, miejscowość lecznicza, położona w księztwie Nassaus-kiem, o trzy godziny drogi od Wiesbadenu a dwie godziny od Schwalba-rhu odległa, 897 stóp nad poziom morza wyniesiona, której nazwisko pochodzi od wielkiej liczby drobnych, nieszkodliwych wężów, w okolicy znajdujących się. Posiada ośm źródeł wody mineralnej, z których jedno, zwane łąkowe, daje wodę kwaśną temperatury 13°Reaum, wszj stkie zaś inne należą do wód mineralnych ziemisto-alkalicznyrh, mających temperaturę od 21 do 22^c R. Wody te działają na układ nerwowy uspokajająco, podobnymże sposobem na układ naczyniowy, szczególniej zaś ożywczo, odmiękczająco, słowem sposobem odmładzającym wpływają na skórę. Używają tej wody w postaci kąpieli wszelkiego rodzaju, ą nadto w' zmieszaniu ze szlamem robią z niej okłady w chrobach chronicznych, nerwowych i skórnych, w cierpieniach części rodnych niew ieścich, w porażeniach reumatycznej i skrofulicznej natury, tudzież w chronicznych zapaleniach organów wewnętrznych. Łazienki, jako też wszystkie urządzenia znajdują się w stani<l nic nie pozostawiającym do życzenia, okolice zaś przedstawjają wszystko, cokolwiek zapewnić może uprzyjemnienie pobytu gościom, których tutaj corocznie zbiera się około 700 osób, po większej części kobiet. Monografiję Schlanpenbadu napisał Riehl: Schlangenbad, eine hisforisch-lopogi aphische Slśzze (Wiesbaden, 1851).

Schlayer (Johannes von), mąż stanu niemiecki, urodził się w Tubindze 1792 roku. tamże uczęszczał na uniwersytet, poczem obrał zawód prawniczy. W roku !^v 20 wszedł do ministerstwa spraw wewnętrznych w Wirtemb e rgskiem. W 1^26 zasiadał jako członek drugiej izby w stronnictwie liberalnem i tu bronił sw^robody prassy. W 1832 r. król mianował go ministrem spraw wewnętrznych. Zasiadając w izbach walczył przeciw dążeniom oppozycyi liberalnej, przeciw arystokratycznej szlachcie i duchowieństwu. W administracyi, po-

7 f