page0111

IMIONA

w dokumentach prawnych, są także współcześnie w tej funkcji spotykane, np. Bogusz, Gniewosz, Lech, Mieszko, Miłosz, Radek, Sławek itd., żeńskie Bogusza, Mira, Sława, Włodzia.

Rodzime odapelatywne imiona jednotematowe są w okresie pośred-niowiecznym niezwykle rzadko spotykane. W XVI w. występuje jeszcze Lasota identyfikowany z chrześcijańskim Sylwestrem i Żegota wymiennie z Ignacym. Współcześnie nadawany jest też Szczęsny utożsamiany wcześniej z Feliksem oraz Żegota, a z żeńskich imion Gwiazda, Jasna, Jutrzenka i Szczęsna.

IMIONA CHRZEŚCIJAŃSKIE

Wprowadzenie imion chrześcijańskich do antroponimii staropolskiej wiąże się z ekspansją kultury chrześcijańskiej, która objęła w średniowieczu całą Europę. Także Polska u początków swej historii została włączona w sferę wpływów chrześcijaństwa. Otwiera tę erę oficjalnie chrzest Mieszka I w roku 966, jednak trzeba pamiętać o możliwości jeszcze wcześniejszego oddziaływania na terytorium późniejszej Małopolski misji cyrylometodejskiej i liturgii słowiańskiej (Karpiuk (1982) 1984). Na ziemie polskie przybywają misjonarze, tworzy się organizacja kościelna, rozpoczynają szeroko zakrojoną działalność wielkie zakony: benedyktyni, cystersi, później w XIII w. dominikanie i franciszkanie, którzy przenoszą na nasz grunt różne elementy kultury religijnej, z kultem świętych, kalendarzem liturgicznym i zwyczajem nadawania na chrzcie imion chrześcijańskich.

Podstawowy zasób imion chrześcijańskich używanych w Polsce jako imiona chrzestne został zapożyczony w średniowieczu ze wspólnego dla całej Europy skarbca imion świętych, tj. imion osób, które Kościół włączył do kalendarza liturgicznego i otoczył kultem. Imiona te pochodzą z różnych języków, kręgów kulturowych i obszarów geograficznych i należą do różnych warstw chronologicznych. Ich najstarszą warstwę stanowią imiona biblijne pochodzące ze Starego i Nowego Testamentu.

W średniowieczu polskim występuje w funkcji imion chrzestnych kilkadziesiąt imion starotestamentowych pochodzenia semickiego zapożyczonych poprzez tłumaczenia Biblii do greki i łaciny, a następnie do innych języków europejskich. Są to imiona osób czczonych w chrześcijaństwie, wprowadzone do kalendarza liturgicznego, wśród nich na pierwszym miejscu Adam, imię pierwszego człowieka, następnie imiona patriarchów Starego Testamentu, np. Abraham, Izaak, Beniamin; sędziów:

107