page0113

105

Schlichting

gdzie przez czas niejaki był nauczycielem domowym młodego Zbigniewa Sie-nińskiego, uczącego się w obcych akadem.jach. Napisał tam obronę za swymi współwyznawcami do stanów' rzeczypospolitej hollenderskiej w r. 1654. duchowni polscy odpowiedzieli na nie w kilku pismach, w^r których szkodliwość zdań socyjnianów naszych wystawili. Gdy wkrótce potem kazano im wynosić się z Hollandyi, musiał uciekać i Schlichting. W czasie najścia Szwedów na Polskę, wrócił do Krakowa, lecz wraz z ich ustąpieniem znowu udał się zagranicę, gdzie w ponowionem tułactwie pisząc kommentarze nad księgami nowego zakonu, umarł z piórem w ręku we wsi Zulichau w Marchii, na pograniczu Szląska 1661 r. Był to człowiek bardzo zdolny, uczony i pracowity, lecz niespokojny, burzliwy i zawsze prowadzący wojnę z katolikami, protestantami i z tymi wszystkimi, którzy jego zdania nie podzielali. Wydał z druku wiele dzieł, a jeszcze więcej zostawił w rekopismach, pomiędzy temi ważniejsze są: z powodu książki Danielą Clementinusa, napisał: 1) Odpowiedz na script X. D. Clementinusa nazwany Antllogia et absurda, to jest sprzeciwieństwo i niesłuszności wypływające z opinii Socynitów ponurzonyck (Raków, 1625, w 4-ce), na to gdy wyszła tegoż Clementinusa Antapołogiam, drukowana w Baranowie 1630 r. w 4-ce, na tę znowu odpisał 2) Na Antapołogiam X D. Clementinusa o potwarzach odpowiedź (Raków, 1631, w 4-ce).    3) Commenta-

rius in epis/ofam ad Hebraeos cum indice rerum locorumąue scripturae (tamże, 1634, w 8-ce).    4) Commentarius in epistoła ad Galatas ex prae-

lectionibus Crelii conscriptus cum praefatione (tamże, 1628, w 8-ce).    5)

Commentarius in tria priora capita epist. ad Romanos (tamże, 1636, w 8-ce). 6) Ojtiestiones duae una num in Emngelicorum religione dogmata habeantur, ąuae r>ix ullo modo permittant ut qui ea amplectatur, nuli o in peccato perse-veret? altera num in eadem religione ąuaedam concedanfur Christi legibus in concessa? (tamże, 1636, w 8-ce). Dzieło dedykowane Adamowi i Jędrzejowi braciom Gosławskim, listem zamieszczonym w przedmowie, gdzie powód i treść tego pisma wyrażono. 7) (juaestio num ad regnum Dei possidendum necesse sit in nullo peccato Evangelicae doctrinae adeerso manere? (tamże, 1635, w 8-ce).    8) De SS. Trinitate de moribus N. et V. Testamenti praeceptis

(tamże, 1637, w 8). 9) Confessio fidei Christianae /larum ecclesiarum qnae in Polonia, unum Deum et Filium eias unlgenitum Jesum Christum et Splri-tum S. corde sancto profitentur per dwinae cer U a fis confessorem (bez miejsca druku, 1642, w 4-ce); książka ta była przez kata publicznie na rynkui warszawskim w r. 1646 spalona. Wydanie drugie poprawione i pomnożone, z umieszczonem obok polskiem tłomaczeniem wyszło w r. 1646, nadto osobno po polsku przedrukowane i tłomaczenie francuzkie, wyszły w tymże roku; po łacinie ponowione 1651 r. w 8-ce, po hollendersku 1652 r., po niemiecku 1653 r. w' 8-ce).    10) Notae in D. Georgii Vechneri concionem, quam habuit

super initium Erangelii Joannis, Lesnae 1639 (Raków, rzeczywiście w Belgii, 1644, w 8-ce).    11) Wyhład prawdziwy na cztery miejsca Pisma S-go

o bóstwie Jezusa Chrystusa, iłem na dwa miejsca o Trójcy Ś-ej (bez miejsca druku, 1645, w 4-ce, przełożona na język hollenderski, wyszła w Amsterdamie 1649, w 4-ce. 12) Epistoła apostolica in qua continetur relatio causat ipsius a. 1646 in Comitm Varsamensibus agitatae et, deereti contra eum ibidem lali (bez miejsca druku, 1650, w^v 8-ce).    13) Confessionis Christianae

ad rogum dcimnafae et combustae manium a Ren. D. Nicolao Cichonio laces-sitorum sui rindice (wyszła w Belgii, 1652, w 8-ce).    14) Nicolai Cichomi

Sociefafis quae Jesu nomen praefert, Centuria argumentorum caesa (1652,