page0145

- 144-

auiołek, uśmiechający się słodko, cały w bieli, z pio-mienislemi skrzydełKami. W lęku trzymał dzbanuszek pełny po sam wierzch W te słowa przemówił aniołek:— Kochana mamo! mepłacz już za mną.! Patrzaj! w tym dzbanuszku są łzy twoje, któreś napłakała po mojej śmierci ; anioł smutku zebrał je tutaj co do jednej. Nięehbyś aby jedne łezkę więcej uroniła, natenczas dzbanuszek się przeleje, i dla mnie niebędzie już spokoju w grobie, ani zbawienia w niebie. Dlatego, niepłacz mamo dziecięcia, bo dziecię twoje szczęśliwe , bawi się z amolkami!— To powiedziawszy, zniknęło widziadło, matka odtąd ani jednej niewypłakała łezki. Dla spokoju dziecięcia w grob^:e, dla jego zbawienia w niebiesiech, an jednej łzy meuroniła, zwyciężając nieograniczony bół matczynego serca. O taka to potęga miłości macierzyńskiej, że ze wszystkiego umie uczynić ofiarę^!

♦