page0145

141

dra Broca. Skonstatował on mianowicie, że u wszystkich cierpiących na niemożność wymawiania słów, czyli tak zwaną afazyą, zachodzi uszkodzenie trzeciego zwoju czołowego w bliskości tak zwanej scissura Sylwii i wysepki Reila '). To odkrycie podzieliło uczonych na dwa obozy; jedni przeczyli wszelkiemu związkowi między owymi zwojami a mową, inni, opierając się na coraz liczniejszych doświadczeniach, wykazali stanowczo prawdziwość spostrzeżeń Broca, poprawiając go o tyle, że siedziba zdolności mowy znajduje się po obydwu stronach zwoju wskazanego przez Broca, zwłaszcza w lewej jego połowie.

Do tych doświadczeń klinicznych przyłączyły się spostrzeżenia dwóch fizyologów niemieckich: Fritscha i Hitziga w r. 1870. Zauważyli oni, że prąd elektryczny przebiegający głowę z prawej strony ku lewej, powoduje ruchy niektórych nerwów wzrokowych. To zjawisko zastanowiło ich mocno, postanowili zrobić to samo z mózgiem. Otworzyli więc czaszkę zwierzęcia i puścili prąd wprost na zwoje nerwowe; te same powtórzyły się ruchy. Wówczas chcąc otrzymać nowy dowód na potwierdzenie pierwszego spostrzeżenia, usuwali należycie oznaczone kawałki kory mózgowej; rzeczywiście, za każdym razem następowało porażenie w tych częściach ciała, gdzie poprzednio działający na mózg prąd elektryczny, powodował skurcz mięśni²). Tak więc doświadczenia kliniczne świetnie zostały potwierdzone przez badania obydwóch fizyologów, jak niemniej dr. Ferriere’a, Carville’a, Duret’a, Beltz’a, Charcofa, Pitres’a itd., dając w ten sposób gruntowniejszą, naukową podstawę lokalizacyi. Ma więc ta nauka, jak to sama jej

‘) Por. jego: „Sur le siege de la faculte du langage articulć avec deux observations d’aphasie“ w Bulletin de la Societe anatomi-que 1861 r.

^J) Patrz: „Uber elektrische Erregbarkeit des Grossliirns in Ar-chiv fur anatomische und physiologische Wissenscliaft“ t. III, 300—332, 1870; także: dr. A. Gruenhagen: „Lehrbuch der Physiologie“, Hamburg 1887, str. 232, tom III.

http://rcin.org.pl