page0214

200 —

jest i samodzielnym czynem wychowanka, który tern więcej naprzód się wysuwa, im więcej wychowawca się cofa. Wykończenie i wydoskonalenie charakteru może tylko wtenczas przyjść do skulku, kiedy wychowanek sam powodowany gorliwą, konsekwentną i dobrą wolą przyłoży rękę do dzieła.

Obraz naszego charakteru nigdy nie jest lak doskonałym, ażeby się nie dały niektóre rysy jeszcze wygładzić i uszlachetnić. Nasze żalem całe życie musi być poświęcone jego artystycznemu wykończeniu. Dom i szkoła mają się postarać o główne rysy, jakie winien mieć charakter; własna pilność, dalsze kształcenie się ma zmierzać do tego, ażeby obraz został wydoskonalony aż do najmniejszych części i wykończony według wzoru Jezusa Chrystusa, który jest drogą, prawdą i życiem«. Takie szlachetne, nieprzerwane dążenie do wydoskonalenia siebie samego utwierdza szczęście tu na ziemi i prowadzi do wiecznej szczęśliwości, tego ostatecznego celu życia ludzkiego. Przez to osiąga się leż podwójny cel wychowania.

Dodatek:

Kształcenie serca.

Serce człowieka wytwarza się z ogółu aktów uczucia i woli i może być oznaczone jako ogólny stan dążącej do celu swego duszy. W niem przeto odżwierciadla się całe życie duszy. Jak jest owocem aktów czucia i woli, lak leż znowu jest ich fundamentem i podstawą i nadaje wszystkim czynnościom duszy im właściwą indywidualną barwę. Dlatego Lak chętnie sądzimy człowieka według serca. On ma dobre serce, znaczy tyle co, on jest dobrym człowiekiem. Zepsute serce wskazuje na zepsutego człowieka.

Z kształceniem charakteru postępuje ręka w rękę kształcenie serca. Serce jest oraz wewnętrzną stroną charakteru, jego treścią. tżycza mu owego przyjemnego ciepła i świeżości, które charakter tak miłym czynią, a odbiera mu tę szorstkość, która tak chętnie z siłą woli się łączy i może się wyrodzić w odpychającą bezwzględność. Silny moralny

http://rcin.org.pl